Şiir, Sadece

Ben işte öyle gencecik, tasasız bir çocukken seken evin ordaki Elmaların altında, otlar nasıl yeşilse işte öyle mutluyken, Vadideki koruyu ...

Başlangıçta üçgen bir yıldız vardı Boş bir yüzün ötesinde ışığın gülüşü Kök salan havanın ötesinde kemikten bir dal Özdek çatalladı özleşti...

Bir şehri yıktı kağıdı imzalayan el Soluğu kesti beş egemen parmak Çiftleştirdi ölüler evrenini, bir ülkeyi böldü Beş kral bir kralı ölüme ...

Hükmü kalmayacak artık ölüm ülkesinin Tek gövdede çıplak ölüler birleşecekler Rüzgarla batan ayaktaki insanla beraber; Sıyrıldı da savruldu...

Parkın gediklisi kambur, Münzevi bir zat... Demir kapılar açıldı mı o saat Ne kadar berduş varsa içeri doluşur Büzülür o da şimşirlerin ara...