Dün Gider Gündüz Gelir Gör Nicesi Üzgelir

Dün gider gündüz gelir gör nicesi üzgelir
Pâdişah hükmü ile âlemde düpdüz gelir

Karanlıklar sürülür âlem münevver olur
Işıdı nur kandili havaya az az gelir

Bir bakgıl sağa sola kayıkma değme yola
Dinile kuş ürünü nice türlü saz gelir

Söz ıssı sözün alır sûret toprakta kalır
Her kim bu hâli bilir kend’ özünden vazgelir

Aşk benliğim iletti akıl dört yana gitti
Yunus’a yükü yetti bilmeyene az gelir

Yunus Emre

Aşksız Adem Dünyâda Belli Bilin ki Yoktur

Aşksız âdem dünyâda belli bilin ki yoktur
Her birisi bir nesneye sevgisi var âşıktır

Çalab’ın dünyâsında yüz bin türlü sevgi var
Kabûl et kend’ özüne gör hangisi lâyıktır

Biri Rahmân-ı rahîm biri Şeytân-ı racîm
Onun yazığı müzdü sevgisne taalluktur

Dünyâda Peygamber’in başına geldi bu aşk
Tercemânı Cebrâil ma’şûkası Hâlık’tır

Ömer ü Osman Ali Mustafâ yârenleri
Bu dördünün ulusu Ebû - Bekr-i Sıddıyk’tır

Âlem fahri Mustafâ mi’râca ağıcağız
Çalap’tan dilediği ümmetine azıktır

Yunus sana hakıykat budurur buyurduğu
Gözünle gördüğü ne dönüp bakma yazıktır

Yunus Emre

N’oturursun Dış Kapıda Gör İçeri Neler Gezer

N’oturursun dış kapıda gör içeri neler gezer
Tama’ artırır dâimâ saf bağlamış fitne düzer

Gel imdi gel kanâata usan tutmaz tez bin ata
Olmaya kim ecel yete fâsid ola satı pazar

Sen kanda isen teslim ol kamulardan aşağa dur
Edeb tâcın başına ur gör müfsid nicesi kızar

Yaramazdır buhl ü haset kibir mübârizdir gayet
Kökünü kaz yabana at farığ otur ey gam–güzâr

Kogıl bu dünyâ bâbını öğren dostluk edebini
Bulursan ustabânını öğe veren kaldan zarar

Kibr ü manîdir subaşı delim kişidir yoldaşı
Sen olmagıl onun eşi ona uyan yoldan azar

Var dediğim yerlerde dur hıkd u hasedi oda ur
İhlâs gelir cümleyi yur Yunus yolu yavlak düzer

Yunus Emre

Ey Dost Seni Severim Canımda Yerin Vardır

Ey dost seni severim canımda yerin vardır
Gece gündüz uyunmaz aceb ahvâlim vardır

Gülü göredururken dikene sunmaz elim
Korkma düşmanlarından çün doğru yerin vardır

Düşmanlar aydır bana söz demek nerden sana
Söz demek nerden bana illa üstâdım vardır

Ele getir dügeli harceyle miskinlere
Dünyâyı kimse tutmaz sonucu ölüm vardır

Bundan kend’ özün giden oldurur yolda kalan
Benim bir karıncaya vallah istâdım vardır

Yunus miskin kend’ özün toprak eylegil yüzün
Ma’şûkaya yaraşık bir miskinliğim vardır

Yunus Emre

Muştulanız Aşıklara Bu Aşk Ulu Devlet Olur

Muştulanız âşıklara bu aşk ulu devlet olur
Aşk kime kim değdi ise cânında bil işret olur

Her sevdiği terkin ura kayıkmaya değme yana
Her dem onun seyran-gehi hem zât u hem sıfât olur

Seyri içinde çâpük-bâz fikri daim nâz u niyâz
Çün seadet oldu hem-râz hezâran münâcât olur

Müşahede kapar onu hem bi karar olur canı
Her dem da’visizdir ma’nî bu derd ile rahat olur

Ol bî nişandır cihandan ne diylim dilimiz ondan
Ol âlim-i deyyân zât her zât içinde zât olur

Buhl ü tema’ sığmaz ona izzet de kaldı bir yana
Yol bulamaz hırs u hevâ kimde ki bu devlet olur

Ol işlere eli eren Hak aşkına gönül veren
Dostunu göze göz gören cümle varlıktan mât olur

Kim indiyse ol nüzûl ona gelir cümle usûl
Ta’ziyete varır ise ol ölüye rahmet olur

Yunus erdir nihâyetsiz aşk ondan dahı gaayetsiz
Ne gaayet var ne nihayet kamusu bir hazret olur

Yunus Emre

Eğer Gerçek Aşık isen Boynundaki Menşur Nedir

Eğer gerçek âşık isen boynundaki menşur nedir
Hak yoluna sâdık isen yanlış sanı tezvîr nedir

Sımak gerek gönlün bütün fâsittir cümle tâatın
Geçmeyince ibâdetin Hak’tan sana ma’zur nedir

Çünkü adın oldu filân hep dirliğin oldu yalan
Gelsin bize ma’nî bilen hakıykatte mestur nedir

Terk eylegil ten tertibin gider senden benlik adın
İçin imâret olmadan dışındaki ma’mûr nedir

Aydırsın kim gözüm görür da’viyi ma’niye irir
Gündüzün gün şu’le verir bu gece yanan nûr nedir

Günde yerin gidedurur komşun sefer ededurur
Ecel bir bir yutadurur bu dünyaya mağrur nedir

Mü’min isen gel gel beri cebbâr ola burç u bârû
Fahredelim erenleri ma’lûm olan menkûr nedir

Bunda beli diyen kişi orda tamâm olur işi
Bizden nişan isteyene ol Hallâc-ı Mansûr nedir

Yunus imdi söyle Hakk’ı Allah sana oldu sâkıy
Gider gönüldeki şekki elindeki menkur nedir

Yunus Emre

Ey Dün ü Gün Hak İsteyen Bilmez Misin Hak Kandadır

Ey dün ü gün Hak isteyen bilmez misin Hak kandadır
Her kandasam onda hâzır kanda bakarsam andadır

İstemegil Hakk’ı ırak gönüldedir Hakk’a durak
Sen senliğin elden bırak tenden içeri candadır

Gir gönüle bil andadır benliğin defterini dür
Ol has gevher bil andadır sanma kim ol ummandadır

Ol ummanda yüz bin gevher bir zerreden oldu kemter
Ol cana zevâl mi erer zevâl canı hayvandadır

Eylegil sûretin vîran can sırrıdır ona eren
Bâtın gözüdür dost gören zâhir gözü yabandadır

Kim ki gaflet içre geçer canı zevâl suyun içer
Derviş sırrı arştan geçer eğerçi yeryüzündedir

Yunus Emre gözün aç bak iki cihan doludur Hak
Gümânı sıdkı oda yak şöyl’ eşkere nihandadır

Yunus Emre

Ey Dost Bunca Kıyl ü Kaal Ne Maksud Hod Bir Haberdürür

Ey dost bunca kıyl ü kaal ne maksud hod bir haberdürür
Ye bunca cüst ü cû nedir görne hod bir nazardürür

Dağlar aşıp berye geçip ey uzak sefer edenler
İstediğin sende iken aceb bunca seferdürür

Hiç kılmagıl ırak sefer ömür geçer ecel erer
Dost sendedir halvet sever bu galebe haşerdürür

Gel ırak isteme onu canından içeri canı
Seninle bile duranı görmeyen bî başardürür

Sen uyursun ol uyanık eksiğini kılar bayık
Dahı nice bulam tanık dâim seninle yârdürür

Mescid ü medrese sende sen dört yana perâkende
Ne kaldın sen bu erkende işin katı düşvardürür

Bu tevhîd donunu giyen varlığın yokluğa sayan
İşbu yolda kaaim duran belli bilin ol erdürür

Ol işler tamam olunca ol dirliği dirilince
Gözün hicabın silince yer gök dolu dîdardürür

Miskin Yunus onu gördü gözü vü cânı sevindi
Kamusunu yere saldı ma’şûka intizardürür

Yunus Emre

Bu Dünyâyâ Gönül Veren Sonucu Pişman Olısar

Bu dünyâyâ gönül veren sonucu pişman olısar
Dünya benim dedikleri hep ona düşman olısar

Ey dostunu düşman tutan gıybet yalan söz söyleme
Bunda gammazlık ekleyen onda yeri dar olısar

Çünkü olısar yeri dar kazançlı kazancı kadar
Mü’minlere geldi haber âşıklar didar göriser

Maksûdumuz didar idi şeyhimiz gerçek er idi
Evvel dahı ol var idi âhır dahı var olısar

Evvel âhır oldur ebed hem dillerde “Küfven ahad”
Evliyâ geçti dünyadan bir saat kime kalısar

Alın evliyâ elini doğru varın Hak yolunu
Ma’nî budur belli beyan bildim diyen bilmeyiser

Yunus imdi bildim deme miskinliği elden koma
Kimde miskinlik var ise Hak didârın ol göriser

Yunus Emre

Yar Yüreğim Yar Gör ki Neler Var

Yar yüreğim yar gör ki neler var
Bu halk içinde bize güler var

Ko gülen gülsün Hak bizim olsun
Gaafil ne bilsin Hakk’ı sever var

Bu yol uzaktır menzili çoktur
Geçidi yoktur derin sular var

Girdik bu yola aşk ile bile
Gurbetlik ile bizi salar var

Her kim merdâne gelsin meydana
Kalmasın cana kimde hüner var

Yunus sen bunda meydan isteme
Meydan içinde merdâneler var

Yunus Emre

Aşk ile Gelen Erenler İçer Ağuyu Nûş Eder

Aşk ile gelen erenler içer ağuyu nûş eder
Topuğa çıkmayan sular deniz ile savaş eder

Biz bu yoldan üşenmedik erenlerden usanmadık
Kimseyi yavuz sanmadık her ne eder kolmaş eder

Kolmaşa verdik sözünü söz ile döktük yüzünü
Yaban canavları gibi bilenler ondan şeş eder

Bu sohbete gelmeyenler Hak nefesi olmayanlar
Sürün onu bundan gitsin durur ise çok iş eder

Câhildir mâ’nîden almaz oturur karârı gelmez
Öleceğini hiç sanmaz yüz bin yıllık teşviş eder

Dağ ne kadar yüksek olsa yol onun üstünden aşar
Yunus Emre’m yolsuzlara yol gösterdi vu hoş eder

Yunus Emre

Eğer Dilim Bende İse Kimse Bana Nesne Demez

Eğer dilim bende ise kimse bana nesne demez
Gönlüm ger revanda ise âlemde karâr eylemez

Eğer gözüm bakar ise baktığına akar ise
Gördüğün benim der ise oda düşer âr eylemez

Eğer aklı başta ise gönlü de ol tuşta ise
İkisi bir işte ise düşman bana kâr eylemez

Düşman benim nefsimdürür var tama’la hırsımdurur
Tama’ ile hırsa uyan gönüllerde yer eylemez

Gönüllerde yer eylemek Muhammed’e gelmişdürür
Müstafâ’ya ümmet olan tamuda karâr eylemez

Oldur bu işleri düzen cümle nakışları yazan
Can gövdeden gidiceğiz ye niçin diller söylemez

Öldüren ol dirgören ol Yunus imdi Hakk ile ol
Hak’tan artık hiç kimsene yok nesneyi var eylemez

Yunus Emre

Aşk Erine Dünyâda Ne Harir ü Ne Palas

Aşk erine dünyâda ne harir ü ne palas
Zira kim gönlü onun kibr ile tutmadı pas

İş amel ile biter lâyık olursa yeter
Gerekse uryan yürü gerek ise giy atlas

Diler isen eresin ferâgat menziline
Var kanâat dârında nefsi boğazından as

Nefs-i cüz’î varlığın akl-ı küll’e ulaştır
Varlığın yoğa değşir kalmasın sende heves

Bu kamu tâatların başı miskinlik imiş
Gel imdi miskin Yunus tama’ın yayını yas

Yunus Emre

Şükür Hakk’a Kim Dost Bize Ayıttı Dost Yüzüne Bak

Şükür Hakk’a kim dost bize ayıttı dost yüzüne bak
Açtım ben de gönlüm gözüm sultânımı gördüm mutlak

Çünkü gördüm ben Hakk’ımı Hakk ile oldum (ben) biliş
Her nereye baktım ise hep görünendir cümle Hak

Açık duvacık kapısı dostları için ol Hakk’ın
Dostu olmak diler isen dostlardan oku bir sebak

Hicaptasın bugün seni göstermezler belli sana
Hicap dediğimi anla dünyalıktır gözden bırak

Sen seni bilemeyince eren nazar kılmayınca
Senliğini ara yerden gidermezsen oldu tuzak

Yedi deniz ü dört ırmak seni mısmıl eylemeye
Çünkü işin ol Hakk ile olmadısa kaldın ırak

Evliyâdır Hak kapısı Yunus’durur kapucusu
Aşk ile geldi bu yola aşkı edindi hem durak

Yunus Emre

Ma’nî Evine Daldık Vücud Seyrini Kıldık

Ma’nî evine daldık vücud seyrini kıldık
İki cihan seyrini cümle vücudda bulduk

Bu çizginen gökleri tahtes - serâ yerleri
Yetmiş bin hicapları cümle vücudda bulduk

Yedi yer yedi göğü dağları denizleri
Uçmak ile tamuyu cümle vücudda bulduk

Gece ile gündüzü gökte yedi yıldızı
Levhte yazılı sözü cümle vücudda bulduk

Mûsî ağdığı Tûr’u yoksa Beytül - Ma’mûr’u
İsrâfil çalan sûru cümle vücudda bulduk

Tevrât ile İncil’i Furkan ile Zebur’u
Bunlardaki beyânı cümle vücudda bulduk

Yunus’un sözleri hak cümlemiz dedik saddak
Nerd’ istersen orda Hak cümle vücudda bulduk

Yunus Emre

Ger Uluya Vardın İse Sûret Nakşı Ne’ndir Senin

Ger uluya vardın ise sûret nakşı ne’ndir senin
Ma’nîye yol buldun ise işbu dünyâ ne’ndir senin

Sen dünyânın terkin urgıl gelip aşk oduna girgil
İlerki menzile ergil geri kalmak ne’ndir senin

Bu vücûdun sermâyesi od u su vu toprak değil
Her biri aslına gider gaafil olmak ne’ndir senin

Büt-hâne vu şarap-hâne mescid oldu gerçek cana
Bir pulun varmaz ziyana yalancılık ne’ndir senin

Çünkü ahrete kavisin ko bu yalancı da’vîsin
Mâl ü hazîne sevisin âşık isen ne’ndir senin

Benimdir diye derersin Hak’tan da’vî mi edersin
Pâdişah suçuna bakmaz güm-râh olmak ne’ndir senin

Dün ü gün kaygılar yersin, n’ideyim yoksulum dersin
Ol cömerttir rızkın verir kaygı yemek ne’ndir senin

Yegil yedirgil bîçâre eksilirse Tanğrı vere
Bir gün tenin yere gire geri kalan ne’ndir senin

Yunus ol aşk badyasından sen iğen esrik olmuşsun
Bî hod iken erdin Hakk’a ayık olman ne’ndir senin

Yunus Emre

N’idelim Bu Dünyâyı N’eyleyip N’itmek Gerek

N’idelim bu dünyâyı n’eyleyip n’itmek gerek
Dâima aşk eteğin komayıp tutmak gerek

Çalab’ım bu dünyayı kahır için yaratmış
Gerçeğin gelenlerin kahrını yutmak gerek

Ol yarınki yollara anda yoldaş isteyen
Bu dünyâda dostunu kılavuz tutmak gerek

Uçmak uçmak dediğin kulları yeltediğin
Uçmağın sermâyesi bir gönül etmek gerek

Erenlerin âhına dağ taş katlanamadı
Kalkanı demir ise okları atmak gerek

Yunus er nazarında tâze güller açılmış
Gerçekler bülbül ise nazarda ötmek gerek

Yunus Emre

Aşksızlara Verme Öğüt Öğüdünden Alır Değil

Aşksızlara verme öğüt öğüdünden alır değil
Aşksız âdem hayvan olur hayvan öğüt bilir değil

Boz yapalak devlengice emek yeme erte gece
Onun işi göz sepektir salıp ördek alır değil

Şah balaban şahin doğan zihî övmüş onu öven
Doğan zayıf olur ise doğanlıktan kalır değil

Kara taşa su koyarsan elli yıl ıslatır isen
Heman taş gene bayağı hünerli taş olur değil

Yunus olma câhillerden ırak olma ehillerden
Câhil ne var mü’min ise câhillikten kalır değil

Yunus Emre

Eyâ Gönül Açgıl Gözün Fikrin Yavlak Uzatmagıl

Eyâ gönül açgıl gözün fikrin yavlak uzatmagıl
Bakgıl kendi dirliğine kimse aybın gözetmegil

Şöyle dirilgil halk ile ölüceğiz söyleşeler
Bâki dirlik budur canım yavuz ad ile gitmegil

Diler isen bu dünyayı âhırete değşiresin
Dün ü gün kılgıl tâati ayak uzatıp yatmagıl

Gördün ki bir derviş gelir yüz vur onun kademine
Senden Şey’ullah edince kaşın - karağın çatmagıl

Dünya çerb ü şirindürür âdem gerekir yiyesi
Kem nesneye tama’ edip köşüp köpürüp yutmagıl

Söylediğin keleciyi işittiğin gibi söyle
Kend’ özünden zireklenip birkaç söz dahı katmagıl

Nefse uyup beş parmağın birden iletme ağzına
Kes birisin ver miskine gerek ola unutmagıl

Yunus kim öldürür seni veren alır yine canı
Yarın göresin sen onu er nazarından gitmegil

Yunus Emre

Bir Nazarda Kalmayalım Gel Dosta Gidelim Gönül

Bir nazarda kalmayalım gel dosta gidelim gönül
Hasret ile ölmeyelim gel dosta gidelim gönül

Gel gidelim can durmadan sûret terkini urmadan
Araya düşman girmeden gel dosta gidelim gönül

Gel gidelim kalma ırak dost için kılalım yarak
Şeyhim katındadır durak gel dosta gidelim gönül

Terk edelim il ü şarı dost için kılalım zârı
Ele getirelim yârı gel dosta gidelim gönül

Bu dünyâya kalmayalım fânîdir aldanmayalım
Bir iken ayrılmayalım gel dosta gidelim gönül

Biz bu cihandan göçelim ol dost iline uçalım
Arzu hevâdan geçelim gel dosta gidelim gönül

Kılavuz olgıl sen bana günilelim dosttan yana
Bakmayalım önden sona gel dosta gidelim gönül

Bu dünya olmaz pâyidar aç gözünü canın uyar
Olgıl bana yoldaş u yâr gel dosta gidelim gönül

Ölüm haberi gelmeden ecel yakamız almadan
Azrail hamle kılmadan gel dosta gidelim gönül

Gerçek erene varalım Hakk’ın haberin alalım
Yunus Emre’yi bulalım gel dosta gidelim gönül

Yunus Emre