Şiir, Sadece

2 Şubat 2009 Pazartesi

Kani Armağanın

Ecel oku erdi cana, kaf le göçtü dur deyeler 
Gafil olan yolda kalır, tez yarağı gör deyeler

Anmaz idim ol Sultanı, ne işe gönderdi beni 
Emanet verilen canı, gel issine ver deyeler

Çün can bedenden çekile, şol elif kamet büküle 
Gözünden gevher döküle, gel merteben sor deyeler

Şöyle yürürken naz ile, adın deftere yazıla 
Kara yerde ev düzile, gel günahkar gir deyeler

Kabrin sual eder sana, kani armağının bana 
Armağansız gelen bunda, yılan çiyan yer deyeler

Münafıkın aklı şaşa, Rabbim bilmem deye haşa 
Kabir dar ola kavuşa, Hak buyurdu kır deyeler

Mü'min olan gele dile, cevap vere güle güle 
Cennet'ten huriler gele, kabrin dolu nur deyeler

Yunus sabret bu mihnete, bir gün eresin rahate 
Yine Hakkın lütfu yete, gel Cennet'e gir deyeler


Yunus Emre
Seçme Şiirleri