Şiir, Sadece

11 Şubat 2010 Perşembe

Divane Gönlüm

Bir gönüle benzemiyor
Şu benim divane gönlüm
Bulutları ezemiyor
Şu benim divane gönlüm.

Saraylarda hırsız ister
İnsanları arsız ister
Kar içinde karpuz ister
Şu benim divane gönlüm.

Mahzuni'yim ne diyorum
Canı dosta adıyorum
İşte geldim gidiyorum
Şu benim divane gönlüm.


Aşık Mahzuni Şerif

Dile Kolaydır

Akılsız diyerek dost beni taşlar
Artık adam olmak dile kolaydır.
Ne bilsin belayı belasız başlar
El davulu çalmak dile kolaydır.

Kim istemez nazlı yari sarmayı
Kim istemez her gün bayram görmeyi
Çocuk bile bilir akıl vermeyi
Hak'ka secde kılmak dile kolaydır.

Evim yok barkım yok sermaye sıfır
Vücudum müslüman kaderim kafir
Sağımdan solumdan yağıyor küfür
Gayri rahat bulmak dile kolaydır.

Ömrüm oruç geçti bayram görmedim
Mevla'm ayak vermiş bir gün gitmedim
Çok ham yetiştirdim kendim yetmedim
Kayadan su almak dile kolaydır.

Mahzuni Şerifim zordur bu dünya
Düşünce görülür Hanyayla Konya
Ne İngiliz koydum ne de Almanya
Gayri insan kalmak dile kolaydır


Aşık Mahzuni Şerif

Devran

Kör olası devran tersine döndü
Akar gözlerimin yaşı dem gibi.
Bize doğan güneş yoruldu söndü
Zalim hayat sanki benim nem gibi.

Bahar geldi pınarlarım kurudu
Dağlarımı kara bulut bürüdü
Bize tatlı bakan gözler çürüdü
Karşımızda beyler gezer kem gibi.

Evrak evrak günahımız yazıldı
Yavaş yavaş kör kuyular kazıldı
Korkarım dünyanın karnı bozuldu
Beyler bizi yedi gitti yem gibi

Dost Mahzuni aktı aktı duruldu
Zalimin günahı benden soruldu
Ezildi bellerim sanki kırıldı
Yorgun atın ağzındaki gem gibi


Aşık Mahzuni Şerif