Zulmü Alkışlayamam

Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
Biri ecdadıma saldırdımı, hatta boğarım! ...
- Boğamazsın ki!
- Hiç olmazsa yanımdan kovarım.
Üçbuçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;
Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.
Doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;
Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!
Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
Adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
İrticanın şu sizin lehçede ma'nası bu mu?

Mehmet Akif Ersoy

Yeis Yok

Dalâile düşmüşlerden başka kim Rabbinin rahmetinden ümîdini keser? 

Lâkin, hani bir nefhası yok sende ümîdin!
Ölmüşmü dedin? Ah onu öldürmeli miydin?

Hakkın ezeli fecri boğulmazdı, a zâlim,
Ferdâlanın artık göreceksin ki ne muzlim!

Onsuz yürürüm dersen, emîn ol ki yürünmez.
Yıllarca bakınsan, bir ufak lema görünmez.

Beyninde uğuldar durur emvâcı leyâlin;
Girdâba vurur alnını, koştukça hayâlin!

Hüsran sarar âfâkını, yırtıp geçemezsin.
Arkanda mı, karşında mı sâhil seçemezsin.

Ey, yolda kalan, yolcusu yeldâ-yı hayâtın!
Göklerde değil, yerde değil, sende necâtın:

Ölmüş dediğin rûhu alevlendiriver de,
Bir parça açılsın şu muhîtindeki perde.

Bir parça açılsın, diyorum, çünkü bunaldın;
Nevmîd olarak nûr-i ezelden donakaldın!

Ey, Hakka taparken şaşıran, kalb-i muvâhhid!
Bir sîne emelsiz yaşar ancak o da: Mülhid.

Birleşmesi kâbil mi ya tevhîd ile yesin
Hâşâ! Bunun imkânı yok elbette bilirsin.

Öyleyse neden boynunu bükmüş, duruyorsun?
Hiç merhametin yok mudur evlâdına olsun?

Doğduk, yaşamak yok size! derlerdi beşikten;
Dünyâyı mezarlık bilerek indik eşikten!

Telkîn-i hayât etmedi aslâ bize bir ses;
Yurdun ezelî yasçısı baykuş gibi herkes,

Yesin bulanık rûhunu zerk etmeye baktı;
Melun aşı bir nesli uyuşturdu, bıraktı!

Devlet batacak! çığlığı beyninde öter de,
Millette bekâ hissi ezilmez mi ki? Nerde!

Devlet batacak! İşte bu öldürdü şebâbı;
Git yokla da bak var mı kımıldanmaya tâbı?

Âfâkına yüklense de binlerce mehâlik,
Batmazdı, hayır batmadı, hem batmıyacaktır;

Tek sen uluyan yesi gebert, azmi uyandır:
Kâfi ona can vermeye bir nefha-i îman;

Davransın ümidîn; bu ne haybet, bu ne hırmân?
Mâzîdeki hicranları susturmaya başla;

Evlâdına sağlam bir emel mâyesi aşıla,
Allaha dayan, saye sarıl, hikmete râm ol...
Yol varsa budur, bilmiyorum başka çıkar yol.

Mehmet Akif Ersoy

(İstanbul 1919)

Ya Rab Bu Uğursuz Gecenin Yok Mu Sabahı?

'İçimizdeki beyinsizlerin işledikleri yüzünden,
bizi helâk eder misin, Allah’ım?'

Yâ Râb, bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı?
Mahşerde mi bîçârelerin, yoksa felâhı!

Nûr istiyoruz... Sen bize yangın veriyorsun!
'Yandık!' diyoruz... Boğmaya kan gönderiyorsun!

Esmezse eğer bir ezelî nefha, yakında
Yâ Rab, o cehennemle bu tûfan arasında

Toprak kesilip, kum kesilip Âlem-i İslâm;
Hep fışkıracak yerlerin altındaki esnâm!

Bîzâr edecek, korkuyorum, Cedd-i Hüseyn'i
En sonra, salîb ormanı görmek Harameyn'i

Bin üç yüz otuz beş senedir, arz-ı Hicaz'ın
Âteşli muhitindeki sûzişli niyâzın

Emvâcı hurûş-âver olurken melekûta
Çan sesleri boğsun da gömülsün mü sükûta?

Sönsün de, İlâhi, şu yanan meş'al-i vahdet
Teslîs ile çöksün mü bütün âleme zulmet?

Üç yüz bu kadar milyonu canlandıran îman
Olsun mu beş on sersemin ilhâdına kurban?

Enfâs-ı habisiyle beş on rûh-u leimin
Solsun mu o parlak yüzü Kuran-ı Hakim'in?

İslâm ayak altında sürünsün mü nihâyet?
Yâ Rab, bu ne hüsrandır, İlâhi, bu ne zillet?

Mazlûmu nedir ezmede, ezdirmede mânâ?
Zâlimleri adlin, hani öldürmedi hâlâ

Câni geziyor dipdiri... Can vermede mâsûm
Suç başkasınındır da niçin başkası mahkûm?

Lâ yüs'ele binlerce sual olsa da kurbân;
İnsan bu muammalara dehşetle nigeh-bân!

Eyvâh! Beş on kâfirin îmanına kandık;
Bir uykuya daldık ki: cehennemde uyandık

Mâdâm ki, ey adl-i İlâhi yakacaktın...
Yaksaydın a mel'unları... Tuttun bizi yaktın

Küfrün o sefil elleri âyâtını sildi:
Binlerce cevâmi' yıkılıp hâke serildi

Kalmışsa eğer bir iki mâbed, o da mürted:
Göğsündeki haç, küfrüne fetvâ-yı müeyyed!

Dul kaldı kadınlar, babasız kaldı çocuklar,
Bir giryede bin ailenin mâtemi çağlar!

En kanlı şenâatle kovulmuş vatanından
Milyonla hayâtın yüreğinden gidiyor kan!

İslâm'ı elinden tutacak, kaldıracak yok...
Nâ-hak yere feryâd ediyor: Âcize hak yok!

Yetmez mi musâb olduğumuz bunca devâhi?
Ağzım kurusun... Yok musun ey adl-i İlâhî!

Mehmet Akif Ersoy

(28 Mart 1913)

Vatan Sevgisi Dolup Taşıyor

Edirne'den, Hakkari'ye
Aydın'dan, Artvin'e
O güzel memleketime
Bizden selam olsun

Türkü Kürdü Çerkezi Lazı
Hepsi bu memleketin insanı
Savaşlarda korkusuz savaşanı
Onlar bu memleketin insanı

Şehitler ölmez
Bu vatan bölünemez
Bayrakla doğanlar
Bayraksız ölemez

Bayrak ulusun sembolü demektir
Bu sembol dokunulmaz bir emektir
Marş bir ulusun var oluşudur
Onu tek çırpıda silen memleket kurşunudur

Mehmet Akif Ersoy

Ümidin Her Zaman Haib

Ümidin her zaman haib, nasibin daima nekbet;
Hayatın geçti hüsranlarla ey gün görmeyen millet!
Ne devletsiz başın varmış, ne mel'un tali'in, hayret!
Muebbed bir hayat ummuş da içmiştin.. Fakat seyret:
Nasıl zehr oldu birden diktiğin sahba-yı hurriyet!

Meğer altüst olurmuş en muazzam arş-i istiklal;
Meğer pamal edermiş en bülend akvami izmihlal;
Meğer birden olurmuş altıyüz yıl beslenen amal,
Ufuklar, bak, adem rendinde zulmetlerle malamal..
Ne beklerdik, nasıl çıktın sen ey ferda-yi istikbal!

Bu istikbalı rüyamızda görseydik inanmazdık!
'Sabah olmuş' dedik, sezmekle bir avare aydınlık.
Ne haybettir: değilmiş fecr-i kazıbler kadar sadık!
Cahimi bin hatar kat kat yığılmış, gelde yırtıp çık!
İlahi! Bir ışık göster, bunaldık büsbütün artık!

Fakat hey şaşkın, istimdad için Hak'dan yüzün var mı?
Kitabullah'a yüksekten bakan gözler de ağlar mı?
Muhakkar gördüğün kuvvet bu gün bir bak, muhakkar mı?
Demezdin, ruhu Kuranın o lakaydıyle muztar mı?
Ya sen muztar kalır, feryad edersen, aldırırlar mı!

Evet, sen böyle bir ferda-yı mahşer-hızı ummazdın,
Haberdar eyleyenler oldu; güldün. Pek de kurnazdın!
Kudurmuştan beter bir hale geldin, durmadın azdın!
Düşen ma'suma çıkmak gayr-i kaabil bin çukur kazdın:
Gömüp ahlakı, artık fuhş için bah-name'ler yazdın!

Utanmak bilmiyorsun, anladık, lakin ne isterdin:
Şu milletin ki levsiyyatı bir 'meslek' deyip verdin?
İbadullahı saptırdın, fakat bir yol mu gösterdin?
Görürsen nerden bir namus, fuhş-adaba gönderdin;
Sezersen kimde na-merdane bir fitrat, kanat gerdin!

...


Bıyık kirpik, sakal yontuk da tırnaklar birer parmak;
Yıkanmaz bir surat, sol gözde beyzi cam, fakat parlak;
Hamamsız ensenin sırtında bir yağ var: kayar yavşak!
Şu, kalcınlarla kıvrık pantalon altında, kıskıvrak
Seken Osmanlı centilmeninde hiçbir duygu yok mutlak...
Utanmak ver, yeter, kaabilse Allah'ım, utandırmak!

Mehmet Akif Ersoy

(1912)

Uyan

Baksana kim boynu bükük ağlayan.
Hakkı hayatındır senin ey müslüman,
Kurtar artık o biçareyi Allah için.
Artık ölüm uykularından uyan.

Bunca zamandır uyudun kanmadın,
Çekmediğin çile kalmadı, uslanmadın.
Çiğnediler yurdunu baştan başa.
Sen yine bir kerre kımıldanmadın.

Ninni değil dinlediğin velvele,
Kükreyerek akmada müstakbele.
Bir ebedi sel ki zamandır adı,
Haydi katıl sen de o coşkun sele.

Karşı durulmaz cereyan sine-çak...
Varsa duranlar olur elbet helak.
Dalgaların anmadan seyrini,
Göz göre girdâba nedir inhimak?

Dehşeti maziyi getir yadına;
Kimse yetişmez yarın imdadına.
Merhametin yok diyelim nefsine;
Merhamet etmez misin evladına?

Ben onu dünyaya getirdim diye
Kalkışacaksın demek öldürmeye!
Sevk ediyormuş meğer insanları,
Hakkı-ı übüvvet de bu caniliğe!

Doğru mudur ye’s ile olmak tebah?
Yok mu gelip gayrete bir intibah?
Beklediğin subh-i kıyamet midir?
Gün batıyor sen arıyorsun tebah.!

Gözleri maziye bakan milletin,
Ömrü temadisi olur nakbetin.
Karşına müstakbeli dikmiş Hüdâ,
Görmeye lakin daha yok niyyetin.

Ey koca şark! Ey ebedi meskenet!
Sen de kımıldanmaya bir niyet et.
Korkuyorum, Garbın elinden yarın,
Kalmayacak çekmediğin mel’anet.

Hakk-ı hayatın daha çiğnenmeden,
Kan dökerek almalısın merd isen.
Çünkü bugün ortada hak sahibi,
Bir kişidir: 'Hakkımı vermem' diyen.

Mehmet Akif Ersoy

Tükürün

Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdarımıza!
Tükürün: Belki biraz duygu gelir arımıza!
Tükürün cebhe-i lakaydına Şark'ın, tükürün!
Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!
Tükürün milleti alçakca vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere!
Tükürün Ehl-i Salib'in o hayasız yüzüne!
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyet denilen maskara mahluku görün:
Tükürün Maskeli vicdanına asrın, tükürün!

Mehmet Akif Ersoy

Tek Hakikat

Tek hakikat var, evet, bellediğim dünyadan,
Elli, altmış sene gezdimse de, şaşkın şaşkın:
Hepimiz kendimizin, bağrı yanık, aşıkıyız;
Sade, i'lanı çekilmez bu acaib aşkın!

Mehmet Akif Ersoy

Tebrik

Gökten ay parçası halinde, o rahmet güneşi,
İndi afaka bu akşam, bu mübarek akşam.
Ebedi kandili yaktıkça, Huda'dan dilerim,
Parlasın dursun o iman senin alnında, Paşam!

Mehmet Akif Ersoy

Şehidler Abidesi İçin

Gök kubbenin altında yatar, al kan içinde,
Ey yolcu, şu topraklar için can veren erler.
Hakk'ın bu veli kulları taş türbeye girmez;
Gufrana bürünmüş, yalınız Fatiha bekler.

Mehmet Akif Ersoy

Şark

Musallat, hiç göz açtırmaz da Garb’ın kanlı kâbusu,
Asırlar var ki, İslam’ın muattal, beyni, bâzusu,
“Ne gördün, Şark’ı çok gezdin? ” diyorlar. Gördüğüm yer yer

Harap iller, serilmiş hânümanlar, başsız ümmetler,
Yıkılmış köprüler, çökmüş kanallar, yolcusuz yollar,
Bükülmüş beller, incelmiş boyunlar, kaynamaz kanlar,
Düşünmez başlar, aldırmaz yürekler, paslı vicdanlar;
Tegallüpler, esaretler, tahakkümler, mezelletler;
Riyâlar, türlü iğrenç iptilâlar, türlü illetler;
Örümcek bağlamış, tütmez ocaklar; yanmış ormanlar;
Ekinsiz tarlalar, ot basmış evler, küflü harmanlar;
Cemaatsiz imamlar, kirli yüzler, secdesiz başlar;
“Gazâ” nâmiyle dindaş öldüren biçare dindaşlar;
Ipıssız âşiyanlar; kimsesiz köyler; çökük damlar;
Emek mahrumu günler; fikr-i ferdâ bilmez akşamlar! ...

Geçerken, ağladım geçtim; dururken ağladım durdum;
Duyan yok, ses veren yok, bin perişan yurda başvurdum.
Mezarlar, âhiretler, yükselen karşımda dûradûr;
Ne topraktan güler bir yüz, ne göklerden güler bir nûr?
Derinlerden gelir feryadı yüz binlerce âlâmin;
Ufuklar bir kızıl çember, bükük boynunda islâm’ın!
Göğüsler hırlayıp durmakta, zincirler daralmakta;
Bunalmış kalmış üç yüz elli milyon, cansa gırtlakta!
İlâhi! Gördüğüm âlem mi insaniyetin mehdi?
Bütün umranı tarihin bu çöllerden mi yükseldi?
Şu zâirsiz bucaklar mıydı Vahdaniyetin yurdu?
Bu kumlardan mı, Allah’ım, nebiler fışkırıp durdu?
Henüz tek berk-ı iman çakmadan cevvinde dünyanın,
Bu göklerden mi, Yârap, coştu, sağnak sağnak, edyanın?
Serendip’ler şu sahiller mi, cûdiler bu dağlar mı?
Bu iklimin mi İbrahim’e yol gösterdi ecramı?
Haremler, beyt-i Makdisler bu topraktan mı yoğruldu?
Bu vâdiler mi dem tuttukça bihûş etti Davud’u?
Hirâ’lar, Tûr-u Sinâ’lar bu afakın mı şehkarı?
Bu taşlardan mı, yer yer, taştı Ruh-ullah’ın esrarı?

Cihanın garb’ı vahşet-zâr iken, Şark’ında karnak’lar,
Haremler, Sedd-i Çinler, Tak-ı Kisrâlar, Havernaklar,
İrem’ler, Sûr-u Bâbil’ler semâ-peymâ değil miydi?
O maziler, İlâhi, bir yıkık rüyâ mıdır şimdi?
Ne yapsın, nâ-ümid olsun mu Şark’ın intibahından?
Perişan rûhumuz, hâip, dönerken Bâr-gahından?

Bu haybetten usandık biz, bu hüsran artık el versin!
İlâhi, nerde bir nefhan ki, donmuş hisler ürpersin,
Serilmiş sineler, kâbusu artık silkip üstünden.
“Hayat elbette hakkımdır! ” desin, dünya “değil!” derken

Mehmet Akif Ersoy

(İstanbul, 19 Eylül 1918)

Süleymaniye Kürsüsünden

Bir de İstanbul'a geldim ki: bütün çarşı, pazar
Naradan çalkanıyor, öyle ya... Hürriyet var!

Galeyan geldi mi, mantık savuşurmuş... doğru:
Vardı aklından o gün her kimi gördümse zoru.

Kimse farkında değil, anlaşılan, yaptığının;
Kafalar tütsülü hülya ile, gözler kızgın;

Sanki zincirdekiler hep boşanır zincirden,
Yıkıvermiş de tımarhaneyi çıkmış birden!

Zurnalar şehr ahalisini takmış peşine;
Yedisinden tutarak ta dayanın yetmişine!

Eli bayraklı alaylar yürüyor dört keçeli,
En ağır başlısının bir zili eksik, belli!

Ötüyor her taşın üstünde birer dilli düdük.
Dinliyor kaplamış etrafını yüzlerce hödük!

Kim ne söylerse, hemen el vurup alkışlayacak
-Yaşasın
- Kim yaşasın?
- Ömrü olan.
Şak! Şak! Şak!

Ne devairde hükümet, ne ahalide bir iş!
Ne sanayi, ne maarif, ne alış var, ne veriş.

Çamlıbel sanki şehir, zabıta yok, rabıta yok;
Aksa kan sel gibi, dindirecek vasıta yok.

'Zevk-i hürriyeti onlar daha çok anlamalı'
Diye mekteblilerin mektebi tekmil kapalı!

İlmi tazyik ile ta'lim, o da istibdad
Haydi öyleyse çocuklar, ebediyyen azad.

Nutka gelmiş öte dursun hocalar bir yandan...
Sahneden sahneye koşmakta bütün şakirdan.

Kör çıban neşterin altında nasıl patlarsa,
Hep ağızlar deşilip, kimde ne cevher varsa,

Saçıyor ortaya, ister temiz, ister kirli;
Kalmıyor kimseciğin muzmeri artık gizli.

Dalkavuk devri değil, eski kasaid yerine
Üdebanız ana-avrat sövüyor birbirine.

Türlü adlarla çıkan namütenahi gazete,
Ayrılık tohumunu bol bol atıyor memlekete.

İt yetiştirmek için toprağı gayet münbit
Bularak fuhş ekiyor salma gezen bir sürü it

Yürüyor dine beş on maskara, alkışlanıyor,
Nesl-i hazır bunu hürriyet-i vicdan sanıyor.

Kadın erkek koşuyor borc ederek Avrupa'ya...
Sapa düşmekte bizim şıklara, zannım Asya.

Hakka tevfiz ile üç dane yetişmiş kızını,
Taşıyanlar bile varmış, buradan baldızını...

Analık ilmi için Paris'e, yüksünmeyerek...
Yük ağır, ecri de nisbetle azim olsa gerek.

Mehmet Akif Ersoy

Sultan Yalısı

Coşar avizeler artık köpürür kandiller
Bu ışık çağlıyanından bütün afak inler
Yalının cephesi baştan başa nur
Nim açık pencereler reng ü ziyadan mahmur

Al, yeşil mavi fenerlerle donanmış kıyılar
Serv-i siminler atılmış suya titrer par par
Dalgalardan seken üç çifte kayıklar sökerek
Süzülür sahile şahin gibi; yüzlerce kürek

Bir taraftan bu akın yüksele dursun
Bir taraftan, dökülür öndeki saflar saraya
Rıhtımın taşları, zümrüt gibi İran halısı
Suda bitmiş çimen, üstünde de Sultan yalısı

Mehmet Akif Ersoy

Safahat İçin

''Arkamda kalırsın, beni rahmetle anarsın.''
Derdim, sana baktıkça, a biçare kitabım!
Kim derdi ki: Sen çök de senin arkana kalsın,
Uğruna harab eylediğim ömr-i harabım?

Mehmet Akif Ersoy

Ressam Haklı

Bir zaman vardı ya tarih-i mukaddes modası...
Yeni yaptırdığı köşkün büyücek bir odası
Mutfakta eski resimler ile hep süslensin
Diye ressam aratır hayli zaman bir zengin.
Biri peyda olarak 'Ben yaparım' der, kolunu
Sıvayıp akşama varmaz, sekiz arşın salonu
Sıvar ama ne sıvar...Sahibi der:
- Usta bu ne?
Kıpkızıl bir boya çektin odanın her yerine! ..
- Bu resim, askeri basmakta iken Firavun' un
Kızıl Deniz yarılıp geçmesidir Musa' nın
- Hani Musa, be adam?
- Çıkmış efendim karaya
- Firavun nerde?
- Boğulmuş.
- Ya bu kan rengi boya?
- Kızıl Deniz, a efendim yeşil olmaz ya bu da!
- Çok güzel levha imiş, doğrusu şenlendi oda!...

Mehmet Akif Ersoy

Resmim İçin

Bir canlı izin varsa şu toprakta, silinmez;
Ölsen, seni sırtında taşır toprağın altı.
Ey gölgeden ümmid_i vefa eyleyen insan!
Kaç gün seni hatırlayacaktır şu karaltı?

Mehmet Akif Ersoy

Resim İçin

Beni rahmetle anarsın ya, işitsen, bir gün,
Şu sağır kubbede, haib, sesimin dindiğini?
Bu heyulaya da bir kerrecik olsun bak ki,
Ebediyyen duyayım kabrime nur indiğini.

Mehmet Akif Ersoy

Pek Hazin Bir Mevlid Gecesi

Yıllar geçiyor ki, yâ Muhammed,
Aylar bize hep muharrem oldu!
Akşam ne güneşli bir geceydi...
Eyvah, o da leyl-i mâtem oldu!
Âlem bugün üç yüz elli milyon
Mazlûma yaman bir âlem oldu!
Çiğnendi harîm-i pâki şer'in;
Nâmûsa yabancı mahrem oldu!
Beyninde öten çanın sesinden
Binlerce minâre ebkem oldu.
Allah için, ey Nebiyy-i mâsûm,
İslâm'ı bırakma böyle bîkes,
İslâm'ı bırakma böyle mazlûm.

Mehmet Akif Ersoy

(30 mayıs 1914)

Galatasaraylılara

Galatasaraylı işte geldik karşınıza
Bilir misiniz neler gelerek başınıza?
Gündüz'ün artık kesmiyor kılıcı
Bilmeyiz o da kulüpte acap neci?
Niye yenemediniz acaba Milan'ı,
Suya mı düştü Coşkun Özar’ının plânı
Boyunuzu görelim meydan açık
Erkeklerden futbolcu olur mu hey kaçık.

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Beşiktaşlılara

İşte geldik kara kartal Beşiktaş
Ne olduğumuzu anlarsın yavaş yavaş
Şükrü ile Şeref’in geçti modası
Haddinizi bildirmek içinin geldi sırası.
Bizden öğren sen vole ile korneri
Gönülsporluların vardır bin bir hüneri.
Mânalı bir bakışla sizi yere sereriz
On birimiz topla kalenize gireriz…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Fantazi Gönülsporluların Nümayişlerini Sunuyoruz Fenerbahçelilere

Oy Fenerli gözünü aç geçti fener devri
Gönülsporlular dünyaya nam verdi
Biz elektrik gibi yanar, hem de yakarız
Usta futbolcuları bakışından çakarız.
Hey, bize derler kadın futbolcu, Gönülsporlu
Futbolda hem ustayız hem der zorlu

Naci-Şeref-Basri hani neredeler?
Belki de şimdi Kurbağalıdere’deler.
Biz ne kurbağayız ne de derede balık
Erkek futbolcular da alık mı alık
Eğer devam ederseniz bu cakalı gidişte
Sonra mumunuzu söndürürüz bir üfleyişte.

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti,

Teselli İsterken

Teselli isterken bu hazin sesten,
Neler dinlersin yorgun nefesten,
Bülbül de bıkmıştır altın kafesten,
Soralım Şirin'i Ferhad'a yolcu,

Sabah mı, öğle mi, akşam mı bilmem?
Bu aşk alemi hayâl mi bilmem?
Mendilin gelmezse gözümü silmem,
Sonra gözyaşını sel olur yolcu,

Kafam mı, çilem mi, yoksa kaderim,
Şansım olmazsa aklı nideyim,
Avcı değilim ki gideyim
Çünkü talihim dargındır yolcu.

Felek elinden ben de dertliyim,
Bir gün gülmedim, kara bahtlıyım,
Aşkın elinden hep kementliyim,
Dertliyim, derdimi gel deşme yolcu.

R…A…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Doktor Bey

Doktor bey bana bak bana
Aklını fikrini topla başına
Hakkımda her zaman kötü davranma
Aklımın duvarı ister badana.

R…G…Ö…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Biz

Hava dalgalandı fırtına onda
Gemiyi bir limana demir atamaz olduk
Dalgalı dağları aşamaz olduk.
Bu yılda parlak yazamaz olduk
Kaba dalgalarla denize kaldık
Büyük denizleri aşamaz olduk
Eşsiz bir varlığa hayale daldık
İşimiz yoktur aydınlığa kaldık
Bu yurdun içine neşeli kaldık.

K…A…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Diyojenin Feneri

Adamlar arasında adamın biri
Güpe gündüz adamlar arasında elinde fener
Bir şeyler arıyormuş.
Adamlar arasında adamlardan bir diğeri
Adı İskender
Merakla dönmüş
Ne aradığını sormuş
Adam adamları göstermiş
- Adam arıyorum demiş.
Tabii adam haklı
Adam adama meraklı.

M...K…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Görüşler

Kimisi milyoner kimisi kral daha neler.
İhtiyarlar büyükler bebekler
Bağıranlar, şarkı söyleyenler
Kimisi akıl kimisi ise çıkmayı bekler.

Sakın üzülmeyeceksin haline şükredeceksin
Yolunu şaşırmayıp doğru yoldan gideceksin
Fazla coşarsan eminim buraya geleceksin
İnan ki kahredip kendi kendini yiyeceksin
Pişman olup neden buraya geldim diyeceksin.

S... S...

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Taburcu

Üsküdar gözümde tütüyor burcu burcu
Artık beni taburcu edin taburcu
Elimde Hürriyet gazetesi yıldızıma bakıyorum.
Burcum da, yay burcu

Üsküdar’daki odamda hayalimin bir ucu
Aklımda tek bir kelime taburcu
Elinde Hürriyet gazetesi
Yıldızıma bakıyorum burcum da yay burcu

İstiyorum ki bütün yıldızlar desinler taburcu
Beti şimdi bir acayip alemde yolcu
Bir otobüs seferinde düşüncelerimin ucu
Türkçe’de en sevdiğim kelime taburcu.

R…G…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Bayrak

Kefenim olsun eski bir bayrak
Her tarafı kırmızı ortası ak.

Mezarımın üzerine koymayın taş
Üzerimden uçan kuşlar söylesin askeri marş

Cesedimi koyun ayak altı bir yere
Üzerimden geçsin top, tank, piyade
Türkün orduları olsun yıldızlardan ziyade
Hey Türk yüksel… yüksel...
Tanrı uzattı sana el.

A…D…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Hoş Geldin

Hoş geldin akıllı kardaş
Bizler ise «Deli» kardaş
Hepimiz birbirimizle arkadaş
Sözlerle de olalım yoldaş.
Deliliktir içimizdeki maraz
Fakat değiliz kimseye garaz
Hepimiz olduk arkadaş
Sizinle de olalım arkadaş

Y...O...

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Ziyaret

Gönül neş’eli bugün
Bade köşeli bugün
Hastaneye düşeli
Gönlüm neş’eli bugün

Cumartesi günüdür
Ziyaretin günüdür
Hiç sormayın arkadaş
Bugün bayram günüdür

Sorma al iç arkadaş
Sigaramız bol bugün
Sizin gibi ahbaplar
Soran gelen bol bugün

Y…O…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Aşkımı Düşürmüşüm

Şarkı söyledim hece hece,
Fazla içtim de dün gece.
Caka yaparken sokaklara
Aşkımı düşürmüşüm.
Sabahleyin adım adım.
Yolları hep aradım
Kahrolası çöpçüler
Aşkımı süpürmüşler
Fakat ne zararı var
Bir kopyası o kızda var.
Hakkımı da ararım yine
Gider belediye reisine
Derim senin işgüzar çöpçüler
Aşkımı süpürmüşler.

N...C..

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Methiye

Kadın futbolcularım milyonlarca merhaba
Bu şiirimden memnun olur musunuz acaba?
Kim derdi ki kadınlar da futbolcu olacak
Çevik bir ceylân gibi sahalarda koşacak
Dalgalanırken başlarında rengârenk saçlar
Topa tekme atacak o nazlı güzel bacaklar
Göğüslerindeki toplar da oynayacak titreyecek

Erkekler bu manzaraya yutkunup imrenecek
Şahane enfes şutlar takılacak ağlarda
Bu vuruşlar aksiseda yapacaktır dağlarda
Kadınlar futbolda da korku dehşet saçacak
Erkekler mağlûp ve münhezim kaçacak
Çalım mı? Kadınların bu ezelî bir hüneri
Şimdi de futbol sahası oldu bu işin yeri
Kadın isterse her şey, her şey de yapar
Sırtını işvesine cazibesine dayar
Baygın mânalı bir bakışla erkeği yere serer
İşte böylelikle muradına erer.
Esikiden kadınlar sokak yüzü bile görmezdi.
Hiçbir marifet hiç bir hüner gösteremezdi.
Amma şimdi tamamiyle değişti bu gidiş
Erkeklere kalmadı hiçbir sahada iş
Bakın şu fiyakalı kadın doktora, mimara
Bunlar hakikattir: Sorarım yârı ağyara
İşte kadın sazende işte kadın okuyucu
İşte kadın artist hatta kadın futbolcu
Bayanlar bugün hepinize pek mutlu olsun
Bana kalırsa oyuncuları biraz butlu olsun

Koşarken erkek gözleri hep o noktaya takılır
Fırsattan istifade pek de enfes goller atılır.
Erkek futbolcu güvenme sen pek kendine
Biz daima mağlûp oluruz kadınların fendine..

Ş…K…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Hastanemizin Meşhurlarını Tanıyabilecek Misiniz?

Orta boylu ne zayıf
Hattâ ne de şişman
Kırk yaşından
Aşağı görünür şairimiz
Esmerce bir yüz üzerinde
Zeki bakışlı gözler
Dilinden hiç eksilmez
Şairane sözler
Der: «Yeni bir şiir yazacağım»
«Bunu herkese okuyacağım»
Elinde gazeteler mecmualar
Her servise dalar, çıkar
Durmadan yolları arşınlar
Hiç durmadan mekik dokur.
Genç kızlara, kadınlara
Şiir okur
Belki ilhamı
Onlardan alıyor.
Baygın bakışlı
Elâ gözlere
Karakaş kara gözlere
Daldıkça dalıyor.
Sonra da durmadan
Şiir yazıyor
Hakikattir çalışan
Daima kazanır
Şairimiz bir gün gelir
Belki de alkışlanır.

Mehtap

Dallar suya eğmiş başlarını,
Dünden kalan sükût dolaşıyor...
Yeni bir mevsimin başlarını,
Söylüyor yapraklar… Renk taşıyor…

Yeni yeni izler okunuyor,
Çimenler üstünde… Serzenişler…
Mehtap ışığı dokuyor,
Ben ben işlenişler, bezenişler…

Gün altında sanki kuğu,
Sudan çıkar altın buğu...
Her taraf bir bir yaldızlı,
Ne kadar da semâ yıldızlı!..

S…Ü…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Muhtar Dursun

«Dursun» demişler durmuş
Dururken muhtar olmuş
Okuyup yazması yok amma
Mühürü kuvvetli
Oğlu oldu geçende, o da;
«Yaşar» dedi adına
Yaşadı...
Dursun yaşasın
Oğlu da dursun Dursun da dursun
Neme lâzım
İsterlerse kazık kaksın!

N…C…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Bekarlık

Sessiz bir bekâr odası
Sanki her şey geride kaldı
Ne bir günün var tadı.
Ne sevgilinin bir adı.

İnanamam aşka
Kadınların kalbi katı
Ne doğacak bir bebek
Ne de onun sevimli adı

Bu hayatın sonu var
Diyebilmek bir intizar
Deseler sana ümit var
İstemem, gençliğimi zaman aldı.

R…T…B…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Hastanemizin Meşhurlarını Tanıyabilecek Misiniz?

Ortadan biraz uzunca
Bir boy
Ne zayıf ne de şişman
Bir vücut
Kırk bir buçuktur yaşı
Sarı saçlarla
Örtülü başı
Ve yuvalarında
Durmadan oynayan gözler

O, daima hiddetlidir.
Kibrit çakılmış bir
Benzin fıçısı gibi
Hemen parlar
En güzel söze
Bile kızar

Babasından miras
Kalmıştı ormancılık
Şöyle der: Bu hastaneyi
İhya ettim
Tam yirmi bin
Ağaç diktim

O, hezarı fendir
Bilmediği yoktur
Her taşın altından çıkar
İddiası pek çoktur
Söz açılırsa
Boksör olur
Güreşçi olur
Büyükleri azleder
Her bahiste
İleri gider
Kalmaz geri
Amma bu sözlere
Kimse vermez değer.

Ş…K…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Manzum Destan Tiryakilerine

Bir destan söylesem acep
Bütün sigara tiryakileri darılır mı
Doldursam ceplerine eğlencelikleri
Gözleri sigaradan ayrılır mı…
Tiryakiler tütünü ne çok severler..
Birini yakmadan ötekini everler.
Sigaraları tükenirse başlarını döverler.
O, da erkeğim diye övünür mü...
Hatta benim bile olsaydı.
Bir sigara yakardım...
Burnumdan çıkan dumana bakardım.
Kafam enerse kırk şeytanı yıkarım
Kırıldı arabam devrildi tekerim
Ah... Bu zalim sigaradan neler çekerim.

D…K…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Yolcu veya Taburcu

- Hancı Şiirine Nazire -

(Bakırköy) den gidiyorum yolcuyum artık!..
Şu benim (pijamalar) ı dür yavaş yavaş!..
(Doktor Bey!) bitti bak benim de cezam!..
Taburcu (kağıdı) nı ver yavaş yavaş!..

İşte ben her taburculuktan böyleyim!..
Öteyi ne sen sor ne ben söyleyeyim!..
Kaldır artık (Tımarhane) yi neyleyim!..
Şoför otobüsü sür yavaş yavaş!..

Bende de çok resim var hem değil yırtık!..
İki aydır (oda) mın kapısı örtük!..
(R…G…) bir de sarhoş oldu mu artık!..
Bütün sırlarını der yavaş yavaş!..

İki ay ne çabuk geçti sanki daha dün!..
Etajerim bezle yine örtülsün!..
Odamdan da Bağlarbaşı görünsün!..
Bütün perdeleri ger yavaş yavaş!..

İşte ben her taburculukta böyleyim!..
Öteyi ne sen sor ne ben söyleyim!..
Kaldır artık (tımarhane) yi neyleyim!..
Şoför otobüsü sür yavaş yavaş!..

R…G…Ö…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti

Filozof Et

Doğdum büyüdüm okuma, başıma oldu dert;
Askerlik çağı, vazife hitam, emir, terhis et...
Dünya evi varmış, anladım o da dert...
Alnıma çizilmiş tımarhane elim âkibet cür'et

Sonu ne olur bilmem ne bir adalet?
Uyan kabrinden ey ünlü filozof Sokrat,
Yolunu öğret beni de filozof et..
Ya da Allah’ım yeter azat et...

N…İ…K…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti