İşitin Ey Yârenler Aşk Bir Güneşe Benzer

İşitin ey yârenler aşk bir güneşe benzer
Aşkı olmayan kişi misâli taşa benzer

Taş gönülde ne biter dilinde ağu tüter
Nice yumşak söylese sözü savaşa benzer

Aşkı var gönlü yanar yumşanır muma döner
Taş gönüller kararmış sarp katı kışa benzer

Ol sultan kapısında hazreti tapısında
Âşıkların yıldızı her dem çavuşa benzer

Geç Yunus endişeden gerekse bu pîşeden
Ere aşk gerek evvel ondan dervîşe benzer


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Çoban

Oybirliğiyle koyunlar
keçiyi seçer
kendilerine başkan
oysa sürünün başına
kurdun akrabası
köpeği koyar
çoban


Sunay Akın
Makiler

Tanğrı İçin Canım Canı Cefâ İse Tapdur Yeter

Tanğrı için canım canı cefâ ise tapdur yeter
Senin fırâkından beter azap dahı var mı beter

Aşkın odu yüreğimde yandığına âlem tanık
Nerde bir od yanar ise nişânı var tütün tüter

Aşkın çeri saldı benim gönlüm evi ıklîmine
Cânımı esîr eyledin n’ider bana yağı Tatar

Ecel salam ıklimlere vasyet kılam âşıklara
Ma’şûkadan diyem sakın oynar âşık gönlün atar

Aceb bu benim derdime ne için derman bulunmaz
Kim bulısar derman ona kişiyi kim beri tutar

Resmidürür sultanların kullar günah eyleyince
Ya edebler ol kulunu ye mezada verir satar

Yunus şikâyet eyleme yardan cefâ gördüm diye
Cümle âşıklar hâceti ma’şûka katında biter


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Aşk Erinin Gönlü Dolu Pâdişahtan Nevâledir

Aşk erinin gönlü dolu pâdişahtan nevâledir
Aşksız âdem nic’ anlasın çün şeriat havâledir

Aşkdur(ur) âşıkın canı aşka fidî hân ü mânı
Aşk erinin armağanı aşksız kişiye belâdır

Kimi avret oğlan sever kimi mülk hân u man sever
Kim sermaye dükkân sever bu dünyâ hâlden hâledir

Âşık dünyâyı ne eder âkıbet bir gün terk eder
Aşk eteğin tutmuş gider her kim gelirse salâdır

Ezelîden ol pâdişah elime sundu bir kadeh
İçeliden kılarım ah bilmezem ne piyâledir

Ey miskin Yunus nişânın aşktan esirdi bu canın
Dergâhında her dem onun valih u hayran kaladur


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Evet Aşka

gecenin yarı vakti uyanırsın
radyoda yüzyıllık bir şarkı çalar
bir vapur kalkar tam bu saatlerde
aklına takılıp kalır sesi
balkondaki saksıya dokunur ay
ürperir yüreğinde menekşe

o ara
balıkçılar ağ salıyordur
uyuklayan sulara
biri ötüyordur belki
sessizce bakarak aya
biri uzun yolculuklara hazırlanıyordur
küçük bir valizle içinde birkaç kitap
belki de yağmur yağacaktır
baksana bulutlar salkım saçak

yağmur deyince biliyorum
yürümek geçer aklından
çıkarıp çoraplarını ayakkabılarını
omzuna atarak
aykırı yollara sapmadan

ama her yolun aykırı bir yanı var yaşamda
ve bütün yolları dünyanın
aynı alana çıkar,
aşka!

hadi bütün şarkıları al yanına
çiçekleri öp
kuşlara iyilikler dile
meydan saatinin altında
ışıktan sırılsıklam bir vapur düdüğü
iskele verilmeden atmış kendini kıyıya
kentin bütün polisleri ardında.


Mecit Ünal
Son Çeyrek Yüzyıl Şiir Anrolojisi

Sensin Benim Cânım Canı Sensiz Karârım Yokdurur

Sensin benim cânım canı sensiz karârım yokdurur
Uçmakta sen olmaz isen vallah nazarım yokdurur

Baksam seni görür gözüm söyler isem sensin sözüm
Seni gözetmekten gayrı yeğrek şikârım yokdurur

Çün ben beni unutmuşum şöyle ki sana gitmişim
Ne kalde ne halde isem bir dem karârım yokdurur

Eğer beni Circis’leyin yetmiş kez öldürür isen
Dönem geri sana varam zirâ ki ârım yokdurur

Yunus dahı âşık sana göster didârını ona
Yârim dahı sensin benim ayrık nigârım yokdurur


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Sahhâ Ol Aşık Canına Kim Dost ile Visâli Var

Sahhâ ol âşık canına kim dost ile visâli var
Canı birdir ma’şuk ile dahı ne türlü hâli var

Cân u gönül akl u fehim nisâr olsun ma’şûkuna
Pes âşıkın ondan ayrı dahı ne mülk ü mâlı var

Bu yer ü gök ü arş u ferş (aşk) dadı ile kaimdir
Bünyâd aşktır âşıkta her bir arada eli var

Âşıkların ne kim varı tecrid gerektir arada
Her nesneye ol hükmeder her yol içinde yolu var

Bâkıy dirlik seven kişi gerek tuta aşk eteğin
Âşktan artık her nesnenin değiştirilir zevâli var

Âşıklara işbu sûret meselâ gökçek gibidir
Yüz bin gömlek eskidirse âşıkların muhâli var

Niceler aydır Yunus’a çün kocaldın aşkı kogıl
Rûzigâr uğramaz aşka aşkın ne ay u yılı var


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Cizre Yolunda Güneşe Bakan Asker

Kuşatılmışlığa kar yağıyordu
Toprağın mayınlı şakağı ürkek
Ve sabahın yeni renginde bir asker
Cizre yolunda güneşe bakıyordu

Herkes bir dünya konuşurken dilinin yordamıyla
En önce aşklar bitiyordu Cizre yolunda
Sonra sigara paketleri ve sofralar
Sonra mevsimler
Çocuklar ergenliğe bitiyordu.

Kar beyaz, bembeyazdı morarmanın dilini bilmiyordu
Cizre'de havalar o gün ayazdı
Neredeydi o alabalık sürüleri, turna katarı
Nerede bulurduk çılgınlıklarla yonttuğumuz
Ve karlar gibi eriyip yiten baharı

/Cizre yolunda güneşe bakan asker sesini nerde bulur?/

Özlemler biraz kalsın, bırak
Bırak her özlem önüne bir yol bulur
Sen de o fısıltıya savrulma asker,
Cizre ellerimize
Hayat düşlerimize yeter.


Yılmaz Odabaşı
Bir Ayrılık Bir Yoksulluk Bir Ölüm
1985

Bir Gün Yüzün Gören Kişi Ömrünce Hiç Unutmaya

Bir gün yüzün gören kişi ömrünce hiç unutmaya
Tesbihi sensin dilinde artık nesne ayıtmaya

Tâata duran zâhidin gözleri seni görürse
Tesbîhini unutup ol artık secde de etmeye

Ağzına şeker alıban gözleri sana duş olan
Unuda ol şekerini artık çiğneyip yutmaya

Ben seni sevdiğim için eger bahâ derler ise
İki cihan mülkün verem dahı bahâsı yetmeye

İki cihan (da) dopdolu bağ u bostan olur ise
Senin kokundan iyi gül bostan içinde bitmeye

Gül ü reyhan(ın) kokusu âşıklara ma’şuk yeter
Âşık olanın ma’şûku hergiz önünden gitmeye

İsrâfil sûrun urıcak mahlûkat durugelicek
Senin ününden artık hiç kulağım işitemeye

Zühre yere inibeni sâzım nühayt eyler ise
Âşıkın işreti sensiz gözü ol yana gitmeye

Ne ederler hân ü mâni ye sensiz iki cihanı
İki cihan fidî sana kimesne güman tutmaya

Sekiz uçmağın hûrisi eğer bezenip gelseler
Senin sebyinden özgeyi (gönlüm) hiç kabûl etmeye

(Bu) dünyada ne ola kim âhırette ol olmaya
Hûr ile gılman gelicek âşık elin uzatmaya

Yunus seni seveliden beşâret oldu cânına
Her dem yeni dirliktedir hergiz ömrün eskitmeye


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Türlü Türlü Cefânın Adını Aşk Vermişler

Türlü türlü cefânın adını aşk vermişler
Bu cefâya katlanan dosta halvet ermişler

Aşkdurur türlü belâ döndürür hâlden hâle
Dost elinden piyâle key melâmet olmuşlar

Kime kim aşk ulaştı her dem kaynaya taşa
İyi dirlik hem yavuz dört yanında durmuşlar

Her kim aşk eri ise aşka müşteri ise
Aşk onun yâri ise canına od urmuşlar

Miskin Yunus’un canı başında ser–encâmı
Aşka münkir âdemi bu meydandan sürmüşler


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Fire Veren Coğrafyada

O düğün gecesi Mardin'de çektirdiğimiz resim benden söz eder.
Yüzüm, bu öksüz ülkenin bütün sabrını kuşanmış
Örtülmüş perdeleri gülümsemenin
Demek Mardin'de biraz akşammış...

O kent hâlâ albümlerden, Kadir'den ve Lütfü'den
Birisi sevgilisi tutuklu bir genç kız kederinden
Birisi gidilemeyen kentlerden nar mevsiminden söz eder.

Ve yürürüz
Yürümek her bahar papatya kokularıyla sarhoş
Sonra merakla açtığım mektup:
"Çankırı Cezaevi, Görülmüştür", Kadir'den
Zarfta o düğün gecesi Mardinli resim
Ve bir hükümlü merhaba bizden söz eder.

Öylesine çoktuk ki ve çoktu Kadir
Daha çoğaltır kendini taş odalarda
Her geçen gün fire veren bu coğrafyada...


Yılmaz Odabaşı
Bir Ayrılık Bir Yoksulluk Bir Ölüm
1985

Nasihat Kandilinden Bir İşâret Göründü

Nasihat kandilinden bir işâret göründü
Tenim içinde canım andan yana süründü

Nefsimin ejderhâsı döndü bana haml’ etti
Kanâat hay demezse yeri göğü yer imdi

Kanâati yâr edin uyma nefs dileğgine
Eresin hakıykata yerin buldun dur imdi

Kanâat dediğini eğer sen tutmaz isen
Nefsine uyar isen ser-gerdan ol yor imdi

Yunus Hak tecellîsin şiir dilinden söyler
Canda gevher var ise Hak’tan yana yür’ imdi


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Bu Ne Gülecek Yerdir Ağlasana Katı

Bu ne gülecek yerdir ağlasana (key) katı
Düştün dünya zevkına unuttun kıyâmeti

Malı mülkü koyuban kanda gidersin miskin
Ancak yatasın sinde görünce kıyâmeti

İki ferişteh ine gele karşına dura
Günahlarını yaza sala boynuna biti

Günahların tartalar andan sırat’ ilteler
Zebâniler tutalar figanlar ola katı

Ata oğuldan beze bakmaya ana kıza
Şol gün geliser başa unutma arasâtı

Miskin Yunus sen dahı gerçeklerden olagör
Erenler pîş edinmiş sabr ile kanâati


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Adanmış ve Küs

sonunda alıştı gözlerim boşluğa
rahatça sildim simanızı bakışlarımdan
gönlüm ferah olsun diye değil
sadece bir ritüel olduğundan
tatmin ettim kendi kendimi

belki de bundandır
dostluklar haneme çizilen eksi
sabaha çıkamayacağımı bilerek.
yalana ve size sarılmam
hesapsızlığım ve alkole tutunmam da
bundandır, ufak çıkarlar için
kurulan sahte, aksak ilişkiler

belki de sadece cahilliğimdendir
sözlüğün bittiği yerde kalarak.
unutmam kitapları
kana karışan zehiri
ve düşlerle yazılan maskeyi

sizi ve süt beyazlığınızı düşünmem.


Metin Celâl
Kendi Kendini Tatmin
Mart 1987

Kanayan Gün Dönümü

yaşayan bir anıdır o başkalık
çok kahramanlı bitmemiştir bir roman
eski bir gazete sayfasında manşet
saatleri durdurup
zemberek kırdıran

yıkıntılar altında şehir
yalnızlığın labirentinde umutlar
mavi gülüşlü bir güzel gibi
çökertilmiş ıssıza suskunluklar

vakitsiz gerdeklerde kedere boğuldu sevinç
yarım kaldı zeybeklerin oyunu
kırılan bir dal
dökülen yaprak hüznüyle
kanıyor içinden ağaçlar


Namık Kuyumcu
Talan Bir Ömrün Ortasında

İsteyelim İş Issını Bulup Görelim Kandadır

İsteyelim iş ıssını bulup görelim kandadır
Can kulağı açık ise işbu sözüm turvendedir

Alıgörün turvendeden aşk eridir onu tadan
Bunda boynunu buran Hak katında dermandedir

Kişi gerek bile onu hem uyanık ola canı
Bilirsin dünya seveni baykuş gibi yabandadır

Baykuş çağırır vîrandan kimse murad almaz ondan
İyi amel iltegörün ol hak terâzi andadır

Varıcağız terâziye Hak kendi bakar yazıya
Görücek dağlar eriye ol zebâniler andadır

Biti sunula eline ettiğin gele yoluna
Tanıklar bile buluna dostun düşmanın andadır

Terk edesin taht u tacı bulasın ettiğin gücü
Muhammed hak yalvarıcı şefâatimiz ondadır

Yunus eğer âşık isen varlığın değşir yokluğa
İman kuşağın berk kuşan de hep eksilik bendedir


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Uş Gine Nazar Oldu Bu Bizim Canımıza

Uş gine nazar oldu bu bizim canımıza
Muhammed bünyâd urdu dîn ü îmânımıza

Peygamberler serveri din direği Muhammed
Gör ne gevherler komuş bu bizim kânımıza

Hay gel amel edelim elimiz erer iken
Ecel erer ansızın ermeyiz sanımıza

Ey dırîgaa n’idelim bizde amel olmazsa
Hışmedip yapışalar bu kefen donumuza

Sorucular geleler soru hisap alalar
Karanı sin içinde otura yanımıza

Ölüm haktır bilirsin niçin gaafil olursun
Azrâil kasdediser günahlı canımıza

Miskin Yunus bu sözü kend’ özünden ayıtmaz
Hak Çalap veribidi sabakın dilimize


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Anaların Paylaşılan Acısına Dair

ne zaman bakışlarıma düşse
yiten kardeş görüntülerinin gölgesi
uçarı kuşlar kalkar yüreğimin dalından
genç ömrümün
kırçıl acıları taşınır kanatlarında

nasıl da kıydılar o ceylan boyunlara
nasıl taşır bu utancı yüzler
aldanışların ömrü bir gece batımı
mavileşir ufukta gizlenen gerçekler

anılar eprimiş fotoğraflar soluktur
o evlerde şimdi
yitirmiştir gülümseyişini anaların gözleri artık
saçlarına oğul ölümlerini ören eller
sancılı şafağın rengine bezemiştir kederini

ince bir bıçak üstünde yaşanıyor günler
tedirginlik kayaların en yalçın yeri
olmadık yerinden kanıyor umarsızlık
kirpiklerin gölgesine düşüyor hüzünler

yokluğunuz patlayan tomurcuk tanesinde
ıtır kokan rüzgarlarda sesiniz
ipeğin kozası ve kımıldayan toprak
sizi anlatıyor yıldızlı şarkılarıyla yapraklar

ne zaman aklıma gelse
"hoşça kalın" diyen son sözleriniz
bir merhabanın eksikliğini duyarım
yaralarım kanar yeniden
yarım kalan aşkımız çizgilenir yüzümde


Namık Kuyumcu
Talan Bir Ömrün Ortasında

Sana Derim Ey Velî Dur Erte Namazına

Sana derim ey velî dur erte namazına
Eğer değilsen ölü der erte namazına

Ezan okur müezzin çağırır Allah adın
Yıkma dînin bünyâdın dur erte namazına

Ağar pervâza kuşlar tesbih okur ağaçlar
Himmet alın kardaşlar dur erte namazına

Namazı kıl zikreyle elin götür şükreyle
Öleceğin fikreyle dur arta namazına

Namaz kıl yarağ olsun ahrette gerek olsun
Sinlekte çerağ olsun dur erte namazına

Namaz kıl îmâm ile yatmagil güman ile
Gidesin îmân ile dur erte namazına

Çıka gide can dahı şöyle kala ten dahı
Derviş Yunus sen dahı dur erte namazına


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

İşit Sözünü Ey Akıl Tanla Seher Vaktinde Dur

İşit sözünü ey âkıl tanla seher vaktinde dur
Öyle buyurmuş ol kâmil tanla seher vaktinde dur

İşit ne der horozunuz tanla verilir rûziniz
Dost dergâhına tutgıl yüz tanla seher vaktinde dur

İşit sözümü ey sağır tâ terâzin gele ağır
Yalvar Çalab’ına çağır tanla seher vaktinde dur

Yatanların yatlı hâli hiç nesneye ermez eli
Seher eser rahmet yeli tanla seher vaktinde dıır

Kuşlar ile durgıl bile kıl namazı imâm ile
Yalvar günahını dile tanla seher vaktinde dur

Okuna Kur’an u Yâ Sîn kulak urup dinleyesin
Dağca günahlar yuyasın tanla seher vaktinde dur

Okuna hadîs ü kelâm diyeler aleyhisselâm
Âşık isen belli bilem tanla seher vaktinde dur

Helâl ola sana uçmak uçmakta hûriler koçmak
Kevser şarabını içmek tanla seher vaktinde dur

Miskin Yunus aç gözünü uyar gafletten özünü
Ta bilesin kend’ özünü tanla seher vaktinde dur


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Ada

Bilirim geçtiğini kuşların, devinimsiz,
Damların bacaların üstünden ve ağaran
Saçı gündüzün, bakar bu eski pencereden,
Döner dolaşırım, avuçlarım hala deniz.

Rüzgara tüneyen düş, soyut sesi çınarın,
Sıcağı kokan evler, yaz bulutuyla gökte,
Yorgun yeşili asmanın. Beklese eşikte
Bir çocuk, gözü dönmüş martısıyla sokağın.

Duyarım, tekneler geçer uzaktan, yoksul, kim
Sarılır hüzün yüklü aynalara, bilirim!
Usulca esner kedi, gölge, düşen avluya

Kirli akşam, dökülen sıvası evlerin! Ya
Bu gök uzamıştır ya bu yüzler ya da iklim,
Yaşlı bir adayım belki de, çıkmıyor sesim!


Turgay Kantürk
İlk Gibi Son

Anma Mısın Şol Günü Gözün Nesne Görmez Ola

Anma mısın şol günü (sen) gözün nesne görmez ola
Düşe sûretin toprağa dilin haber vermez ola

Çün Azrâil ine tuta assı kılmaz ana ata
Kimse doymaz o heybete kalktan meded ermez ola

Oğlan gider danışmana salâdır dosta düşmana
Sonra gelmek peşîmâna sana assı kılmaz ola

Evvel gele şol yuyucu ardınca şol su koyucu
İledip keten sarıcı bunlar hâlin bilmez ola

Ağaç ata bindireler sinden yana göndereler
Yeraltına indireler kimse ayrık görmez ola

Üç güne dek oturalar hep işini bitireler
Ol dem dile getireler ayrık kimse anmaz ola

Yunus miskin bu öğüdü sen sana versen yeğ idi
Bu şimdiki mahlûkata öğüt assı kılmaz ola


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Anma Mısın Sen Şol Günü Cümle Alem Hayrân Ola

Anma mısın sen şol günü cümle âlem hayrân ola
N’idesini bilemeyip bî-hod u ser-gerdân ola

İsrâfil sûrunu ura hep mahlûkat yerden dura
Deriliben haşre vara kadı anda Sübhân ola

Zebâniler çeke tuta ilete tamuya ata
Deri yana süğnük tüte katı ulu efgan ola

Mâlik çağıra tamuya çekip meydana getire
Tangrı korkusundan tamu zârî kılıp nâlân ola

Dağlar yerinden ırıla gökler heybetten yarıla
Ildızlar bağı kırıla düşe yere galtân ola

Yazıklar müzdler dartıla ancak perdeler yırtıla
Bilmediğin günahların anda sana ayân ola

Yunus aydur işbu sözü erenlere toprak yüzü
Diler Hakk’ı göre gözü inâyet ger andan ola


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı