Şiir, Sadece: Pantolonlu Bulut II

4 Kasım 2019 Pazartesi

Pantolonlu Bulut II

Öv beni!
Büyük şeyler yapmış olmasam da
Damgalıyorum "nihil" sözcüğünü
yapılanlar adına.
 
Okumak mı?
Hiç bir şey okumadım!
Kitaplar mı?
Ne yapılır kitaplarla?
 
Bir kez inandım
o da kitaplar yaratıldığı zaman
bir ozan çıkar ortaya
yarım ağızla
ve durup yaşam dolu, bağırır aptalca
başa gelen bu işte!
Daha iyi biliyorum şimdi ama
şarkılar çıkmadan önce
dolaşırlar yara bere alıncaya kadar
ve yüreğin içinde
çırpınır düşlemin aptal çapak balığı,
uyaklar, ses yinelemeleri bilyeleriyle
kaynatır onları aşk ve bülbül çorbasında
dönüp dururken yollar kargaşalık içinde
bir dille, kesilen ve konuşmayan.
 
Yolculuk ediyoruz yeni Babil Kulesi'ne
ama tanrı
dilini karıştırıyor insanların
ve yerle bir ediyor
kentleri ekili toprağa.
 
Yol acıyı bastırıyor, dileniyor sonra
ama dikine bir çığlık boğazlarında onların.
Faytonlar atları arık ve şişik dolmuşlar
tösler boğazına trafik yolunun
daha ince veremden
uzanıyor yolun göğsü paramparça.
 
Kapattı yolu kent karanlıkla.
 
Ve ne zaman o-
her şeye karşın!
sonra halk yığınlarını soktu alana,
çöktü kilise merdiveni bir öksürükle
düşündüm ben:
baş melek korosunun şarkılarını
geliyor soyguncu tanrı ceza vermek için.
 
Sonra uzanır yol ve sızlanır:
"Gel gidelim ve çene çalalım!"
 
Krupp ve Kruppçular kirletti kenti
ve korkunç çatık kaşlarla güç verdi ona.
Ölü sözcüklerin, acılı iskeletleri arasında
yararlanan bugün, iki mi yalnız
"Borsçiy"e
inanıyorum
ve "domuz"a.
 
Ozanlar
ağlamalar, hıçkırıklarla şişik
saçlarını başlarını yoldular sokaklara düşüp:
"Şiir nasıl yaratılır böyle sözcüklerle
dörtlükler için
aşk üstüne
ve bahar çiçekleri üstüne?"
 
Ama ozanların arkasında
yolların egemenleri:
öğrenciler
satıcılar
ve orospular.
 
Arkalarda yavaş!
Benim egemenliğim!
Sizler yoksul değilsiniz
sadaka dilenmiyoruz burda!
 
Sağlığımız yerinde bizim
geleceğe götüren bizi dev yığınlarla
dinlemeseler de yuvarlayıp tırmananları
bağlıyacağız dergi ekleri gibi
tüm çift yataklara!
 
Onlara mı dileneceğiz eğip başımızı
ezgilerle
oratoryalarla.
Biziz yaratan bu ezgileri gittikçe büyüyen
fabrikalar, labratuvar ateşi gibi bayıltan.
 
Faust’ta beni ilgilendiren
düşçül şenlik fişekleri gibi
düşer Mefistofeles'le göksel yere.
Biliyorum-
daha karabasan Goethe'nin düşleminden
çizmemde bir çivi.
 
Ben
altın çığlığımın bir tek sözcüğüyle
ruhu yeniden doğuruyor
ve bedeni özgür kılıp
diyorum size:
Yaratmış olduğum her şeyden daha değerli
bir tek tane yaşam dolu!
 
Dinleyin!
Şimdi işiteceksiniz
günün boğazdelen vaazlarını Zarathustra'nın
ve inleyerek yuvarlandığım yerde!
 
Biz
uykulara batık çarşaf yüzlü
ve dudakları sarkık avizelerce
biz
cezalı işçiler cüzamlılar evinde kentin
bütün, yaşam zehirlenir orda yaralı altınla, pislikle
daha temiz mavi göğünden Venedik'in
temizlediği denizin ve güneşlerin!
 
Boşver hepsine
Homerosların, Qvidiusların tanrısal ezgilerine
bize yer yok orda
çiçek bozuğu paslı kahramanlar!
Biliyorum
ışıyacak günışınları kendiliğinden
ruhlarımızın uçan altın kumlarından! 
 
Daha gerçek sinirlerle kaslar yalvarılardan.
Zamana mı yalvaracağız bağışlanalım diye!
Biz-
her birimiz-
sıkar yumruğunu
işte bu güçler tutar dünyaları.
 
Tırmandım Golgatalarını salonların
Petrograd, Odesa, Kiev, Moskova'da
ve yok orda
bir tek
bağırmayan
"Haça ger
haça ger o şeytanı!"
Ama siz-
insanlar-
bana aşıksınız öbürlerinden çok daha
ve siz beni anlamayan da.
 
Gördünüz mü
nasıl yaladığını köpeğin döven eli!
 
Öykülermiş gibi uzun ve gereksiz
aptalca güldü bana bütün çağdaşlarım.
Ama görüyorum
biri gelecek buraya bir zaman, sonra
bir başkasınca görülmeyen.
 
Herkes için o aç köleler başta,
görülmemiş dar görüşlü tüm insanlarca
yürüyüşe geçecekler bindokuzyüzonaltıda
süslü dikenli tacıyla devrimlerin. 

Benim peygamber dedikleri onların,
acının olduğu yerde ben varım.
Düşen her damla gözyaşında
gerildim çarmıha.
Bağışlama yok daha burda.
 
Sevecenlik vardı bir zamanlar
yakıp kül ettim ruhları.
Daha zor bu saldırıp yıkmaktan
bilmiyorum kaç bin Bastiyliler.
 
Ve gelince
haber veren kurtarıcı başkaldırımı-
çıkarıp atacağım
ruhumu göğsümden sizler için
ve onu çiğneyeceğim
büyüyünceye kadar!-
ve dikeceğim onu kanlı bir bayrak gibi.


Mayakovski
Çeviri ve inceleme: Abdullah Rıza Ergüven

Hiç yorum yok: