Şiir, Sadece: Eugene Fromentin
Eugene Fromentin etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Eugene Fromentin etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

4 Ocak 2016 Pazartesi

Bay Eugéne Fromentin'e Dostluktan Söz Eden Bir Yılışık Üzerine

Dedi bana, çok param var,
Pek korkarmış koleradan;
- Parasını çok kıt harcar,
Zevk duyarmış operadan;

- Çılgınca bağlı doğaya,
Bay Corot’yu tanıyormuş;
- Sahip değil arabaya,
Bu yüzden gün sayıyormuş;

-Tuğla ve mermer severmiş,
Siyahı, yaldızlı ahşabı;
- Fabrikasındaysa varmış
Ödüllü üç işçi başı;

- Yalnız Kuzey üstüne var,
Yirmi bin hisse senedi;
- Bulmuş ama, çok az miktar,
Oppenord kenar süsleri;

- Batmış (bu olmuş Luzarches’da!)
Eski püskü içersine,
Ve Patriarches Çarşısı’nda
Hamle katmış hamlesine;

- Yüz vermezmiş annesine,
Ve karısına; - inanmış
Ruhun ölümsüzlüğüne,
Niboyet okuyup kanmış!

- Fiziksel aşk eğilimli,
Roma’dayken, canı sıkkın,
Bir kadın, o da veremli,
Kurbanı olmuş sevdanın.

Ve tam üç buçuk saatte,
Bu zevzek, Tournai’den geldi,
Anlattı hayatını ve
Beynim üzüntüyle doldu.

Acımı söze dökerdim,
Ve sonu gelmezdi asla;
Kine boyun eğip derdim :
“Uyusaydım, hiç olmazsa!”

Arzu edip de gitmeyi,
Cesaret gösteremeyen,
Düşte kazıktaymış gibi,
Sürtüyordum kıçımı ben.

Bastogne denir umacıya;
Kaçıyordu bir afetten.
Ya kaçarım Gaskonya’ya,
Ya da suya atlarım ben,

Çok korktuğu o Paris’e,
Gün gelir dönersek şayet,
Yine çıkarsa önüme
Bu Tournai’de doğmuş afet.


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri