Şiir, Sadece: Sonnet 29
Sonnet 29 etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Sonnet 29 etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

27 Ocak 2007 Cumartesi

Sonnet XXIX



When, in disgrace with fortune and men's eyes,
I all alone beweep my outcast state,
And trouble deaf heaven with my bootless cries,
And look upon myself, and curse my fate,
Wishing me like to one more rich in hope,
Featur'd like him, like him with friends possess'd,
Desiring this man's art and that man's scope,
With what I most enjoy contented least;
Yet in these thoughts myself almost despising,
Haply I think on thee, and then my state,
Like to the lark at break of day arising
From sullen earth, sings hymns at heaven's gate;
     For thy sweet love remember'd such wealth brings
     That then I scorn to change my state with kings.


William Shakespeare


Düşünce insanların ve kaderin gözünden
Aforozlular gibi, yapayalnız ağlarım;
İrkilir sağır gökler çığlıklarım yüzünden,
Bahtıma lanet okur, yüreğimi dağlarım;
Talihi yaver giden herkese gıpta eder,
Şu denli güzel olsam, dostlarım olsa derim;
Şunda sanata, bunda dehaya içim gider,
Oysa solda sıfırdır yapmak istediklerim;
Kendimden iğrenirken aklım sana doğrulup
Gönlüm kara dünyayı gerilerde bırakır,
Gün doğarken yükselen bir tarla kuşu olup
Cennet kapılarında kutsal ezgiler şakır;
     Öyle bir servettir ki sevgini anmak bile,
     Sultanlarla yer değiş deseler de nafile.