Nadiejdinsk 1895

İki yol dünyaya geldi bu sene
Biri demiryolu öteki çıplak ayaklar için
Türküsü o tanımadığımız kişilerin
bir baca gölgesinde

Nadiejdinski Zavod Fabrika
topraktan çıkıyor çiçeklerle
Bahar acılarımıza gülüyor işte
Gökyüzü gözlerinin hemen yanıbaşında

Ağustosun uzun akşamları nedense
kimse bilmez düşürür yıldızları
çok yavaş tatlı tatlı
rastlanan gözler gibi felâket günlerinde

En büyük olay ateştir orda
Bizim gibi açtır demir ocağı
Uykusuz gecelerin yok biteceği
Gölge bekler erkeği kadınıyla

Haftanın bu son günü senin de
dostum gözlerin kapanıverir
Sabah kendiliğinden çıkıp gelir
rengi uçmuş tören alayı ile

Yaz sona erdi işte sonbahar
kış ise sevmez çıplak ayakları
Hiç kimseden bir şey ne istedi ne aldı
yanımıza kadar gelen çocuklar

Ey dönen dünya ey atlıkarınca
Ama kasanın başındaki patronlar
bizi zehirleyen havayla yaşıyorlar
Kar yine kar yine kar

Louis Aragon

Mutlu Aşk Yoktur