Şiir, Sadece: Kafkas

27 Kasım 2014 Perşembe

Kafkas

Altımda Kafkas dağı. 
Dorukta tek başımayım, 
Karların üstünde, uçurumun kıyısında duruyorum.
Bir kartal uzak doruklardan kalkmış,
Kanat çırpmaksızın süzülüyor, benimle aynı yükseklikte.
Buradan görebiliyorum ırmakların doğuşunu, ve korkunç çığların ilk kımıltısını.

Burada bulutlar uçuşuyor usulcacık altımda. 
Aralarından düşerek gürüldüyor çağlayanlar, 
Aşağılarda, sarp kayaların çıplak gövdeleri, 
Diplerinde cılız yosunlar, kavruk çalı topakları. 
Şuralarda, çiğ düşmüş yeşil örtü, 
Kuşları cıvıldaşan, geyikleri seke seke oynaşan barınak.

Tepelerde yuvalanmış köy evleri,
Çimeni gür yamaçlarda otlayarak inen koyun sürüleri
Çiçekli vadilere doğru iner bir çoban,
Gölgelik kıyılar arasından koşturur Aragva*,
Yoksul bir atlı dar geçitte bekleşir,
Terek'in kuduz neşesiyle kaynaştığı yerde.

Köpürür Terek, uğuldar,
Kafesinden avını gören,
Genç bir canavarın hırsıyla.
Döver kıyılarını çaresiz bir öfkeyle,
Yamaçları, aç dalgalarıyla yalar.
Boşuna! Terek ne doyar, ne mutlu olur.

Onu, sadece, ürkünç kütleleriyle dilsiz dağlar kuşatır.


Aleksandr Sergeyeviç Puşkin
Seçme Şiirler
1829


(Bu şiirin, Puşkin' in vaktiyle yazıp da, sansür nedeniyle yayımlanırken iptal ettiği son kıtası:

Böyle kuşatır özgürlük coşkusunu yasalar, 
Vahşi alev, böyle arzu duyar boyundurukta, 
Şimdi suskun Kafkas böyle öfkelenir, 
Yabanın gücü böyle zor gelir ona şimdi.)

* Aragva: Kafkasya'da bir ırmak.

Hiç yorum yok: