Bir Ölünün Ağzından

Kabrime çiçek getirenlere gülerim;
Gafil kişilermiş şu insanlar vesselam;
Bilmezler ki bu kabirle yoktur alakam;
Ben o çiçeklerdeyim, ben o çiçeklerim.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Otuz Beş Yaş Şiiri

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher, 

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, 

Sözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz, 

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim; 

Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız; 

Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız, 

Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir; 

Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu, 

İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak, 

Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Şiir

Kızoğlan kız güzelliğinde şiir; 

Hem sevgili hem dost, hem anne yüzü, 

Hâlâ beni mest ettiği gecedir 

Sanırım hem yeryüzü hem gökyüzü.

Mecnun'um: şikâyet etmem Leylâ'dan; 

Başıma ne dertler açtığı halde.
Ne mümkün vazgeçsin bu sevdadan?
Bir kerre karar kıldık bu hayalde.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yalnızlığımız

Koskoca Tanrı gökler ardında, 

Beyler, paşalar saltanatında, 

Birçokları sefalet katında, 

Mecnun'u, Leylâ'sı vuslatında, 

Kim yalnız değil ki hayatında?
Ya ölüler serviler altında?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Hayal Ettiğim Şey

Gök mavi mavi gülümsüyordu, 

Yeşil yeşil dallar arasından.
Altın sesi birdenbire sordu :
"Ne haber eski aşk yarasından!"

"Kapandı, dedim, bitti karanlık; 

Vuslatla sona erdi o çile; 

Bu huzur şelâlesi aydınlık 

Yeni bir çağdır başlar seninle."

Mevsim bahar devamlı bir yazdı; 

Okşamak devresindeydi rüzgâr; 

Yukarıda bulutlar bembeyaz, 

Gelinlik elbisesi bulutlar.

Nihayet, bahtiyar başımızı 

Bir yastığa attığımız günden, 

Aşkın hayata verdiği hazzı 

Neden sonra tattığımız günden 

Bir ömür sürüyoruz, bihaber, 

Günün beyhude dağdağasından,
Gök hâlâ mavi ve gülümser, 

Yeşil yeşil dallar arasından.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yalnızlığa Dair

Can yoldaşın olmazsa olmasın, 

Yalnızım diye hayıflanmayasın.
Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi; 

Bir anne şefkatine müsavi; 

Üç adım ötede deniz;
Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz.
Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara; 

Ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgâra.
Ve kış yaz
Dalda kuş eksik olmaz.
Dağ başında duman.
Yalnızlık nedir göreceksin öldüğün zaman.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Karasevda

Bir kere sevdaya tutulmaya gör; 

Ateşlere yandığının resmidir.
Aşık dediğin, Mecnun misali kör;
Ne bilsin alemde ne mevsimidir.

Dünya bir yana, o hayal bir yana; 

Bir meşaledir pervaneyim ona.
Altında bir ömür dönedolana 

Ağladığım yer penceresi midir?

Bir köşeye mahzun çekilen için, 

Yemekten içmekten kesilen için, 

Sensiz uykuyu haram bilen için, 

Ayrılık ölümün diğer ismidir.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Ferman Sendedir

Nedim'in gözünden ırak olan o dilber, 

O dilbersin ki hüsnüan sendedir.
Rüyada görülen bahara benzer, 

Bülbülleri mest gülistan sendedir.

Saç bir yana, dünya bir yana düşer; 

O gözlere dalan ummana düşer.
Hâlim nakleylemek yârâna düşer; 

Yarayı ben aldım, dermen sendedir.

Emreyle at koşturam deryalarda; 

Semi vapur yürütem sahralarda; 

Kuş olam, kanat çırpam semalarda; 

Emreyle güzelim, ferman sendedir.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yarın Pazar Değil

Ben mi öylesine sevdalıyım, 

Sen mi sahiden bunca dilbersin!
Herhalde sevişmek hârika şey; 

Kolların boynumdan çözülmesin.

Yarın pazar değil kancığım; 

İşe gitmek var, takdir edersin.
Keşke hiç bitmeseydi bu gece.
Daha, daha çok sevişmek için.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Ada'ya Davet

Bana sor güzelim, üzme kendini.
Ben şairim,
Elbette bilirim
Bu yağmurun ne zaman dineceğini; 

Ne. zaman açacağını havanın; 

Adaya kaçta vapur var.
Çamlarda nasıl sevişir âşıklar.
Tadını, lezzetini o sevdanın.
Şöyle bir gülümseyiver,
Derhal dinecek yağmur.
Haydi bizi bekliyor vapur: 

Bu tramvay Köprüye gider.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Herkesin Gecesi

Tut kendini, belli etme kardeşim, 

Görmiyeyim gözyaşını valide, 

Ne dalarsın öyle güzel daktilo, 

Beni rahat bırak küçük satıcı, 

Ne gelir ki elimden sizin için?
Benim de dertlerim, bitmez söylesem!

O kadar çok ki etrafta karanlık.
Herkesin gecesi kendine yeter.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Cem

Besbelli bu kadeh senden yadigâr ey Cem; 

Etimizde garip garip parıldar ey Cem, 

Vermiyor amma sana verdiği neş'eyi; 

Nerde senin dem sürdüğün zamanlar ey Cem?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Garip Kişi

Bir akşam ilk olarak ağladım, 

Bekâr odamın penceresinde.
Hani ev bark? Hani çoluk çocuk?
Ne geçti elime bu hayatın
Meyhanesinde, kerhanesinde?
Yatağım her gece böyle soğuk.
Saadet bu ömrün neresinde?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

İnsan Hali

Bana ela yolculuk göründüğü gün, 

Bulunmasına bulunur sanırım 

Tabutumu taşıyacak üç beş dost; 

Arkamdan ağlıyacak bir kızcağız.
Fakat zamanla dostlar unuturlar; 

Sevgiliyi bir başkası avutur.

İstemem o dehşet gün gelip çatsın; 

Bana kimseler anam kadar yanmaz.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Hep Yaşadığıma Dair

Bu gölge yer pazar günü,
Bu şehir, bu tren sesi,
Gök bildiğim bu mavilik, 

Yeşil dallardan süzülen.
Oturduğum rahat koltuk,
Beyaz örtüsü masanın,
Sigaram, kahvem, gazetem,
Elimin çizdiği kavis,
Kovmak için sinekleri;
Kolumda işleyen saat
Ve esnemem arada bir,
Hep yaşadığıma dair.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Davet

Boş ver diyordu uykumda ölüler, 

Boş ver kardeşim dünya işlerine, 

Değer mi sevincine, kederine; 

Hatırladıkça güldüğümüz şeyler.

Duymak istemez misin daha derin 

Gül bahçesinde bülbül sesini; 

Ebedî kılmak vuslat, gecesini; 

Saymak saçlarını tel tel o yârin.

Gel diyordu uykumda ölüler 

Ne hayâl ettinse kavuşmak mümkün.
Suyun, ateşin ötesinde sütün 

Bir şey var ki, hayattan daha güzel!

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Şaşırtmaca

İşte Birsen, o cilveli kız; 

Saçları yüzüne dökülen,
Gözgöze geldik, a Mübeccel!
Güldü, meğersem Semiha'ymış!
Konuşunca tanıdım, Türkân!
Oturdu, baktım Nazmiye'dir.
Müjgân oluvermiş öperken!

Soyundu, gördüm ki o değil.
Sahiden sen kimsin güzelim?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Tren

Nereye bu gece vakti,
Güzel tren, garip tren?
Düdüğün pek acı geldi,
Hatıra neler getiren.
Çok mudur mendil sallamam, 

Her yolcu az çok aşinam.

Haydi, yolun açık olsun;
Geçtiğin köprüler sağlam,
Tüneller aydınlık olsun.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Postacı

Boşuna çalıyorsun
Postacı,
Boşuna çalıyorsun kapımı.
Artık benim değildir,
Üstünde ismim adresim yazılı mektuplar.
Git başkalarını sevindir,
Git başkalarını mahzun et, 

Bana hükmün geçmez artık.

Bir aşkım varsa bugün

Bahçemdeki çiçeklerdir,
İnsanlara değil,
Boşuna çalıyorsun kapımı,
Postacı,
Boşuna çalıyorsun.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Tereke

Ben ölürsem ölürüm bir şey değil; 

Ne olursa garip eşyama olur.
Bir hayır sahibi çıkar mı dersin, 

Mektuplarımı iade edecek?
Ya kitaplarım, ya şiir defterim?
Yanarım bakkal eline düşerse. 

Kim bilir bu döşekte kimler yatar, 

Hangi rüyaları örter bu yorgan!
El sırtında böyle zarif duramaz, 

Ismarlamadır elbisem, pardesüm; 

Her ayağa göre değil kunduram; 

Bu kravat ben bağladıkça güzeldir; 

Bu şapkayı kimse böyle giyemez.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş