Şiir, Sadece: Pantalonlu Bulut I
Pantalonlu Bulut I etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Pantalonlu Bulut I etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

3 Kasım 2019 Pazar

Pantalonlu Bulut I

İnanıyor musunuz sıtma olduğuna?
 
Başa geldi bu.
Odesa’daydı geldi başa.
 
"Saat dörtte geliyorum"-
dedi Mariya.
 
Sekiz.
Dokuz.
On.
 
Pencereden ötelere
gitti akşam
karabasanlı bir geceye
işkenceli.
 
Çökük sırtımın arkasında kükreyen bir kahkaha
büyük şamdanların yalazından.
 
Sanmıyorum tanıyacağını birinin beni
bu iniltiler içinde
iki büklüm
sinirli dev.
Ne düşünmesi istenir böyle bir tümseğin?
Böyle bir tümsek yığınlar ister!
 
Pek de önemli değil
yapılmışsa insan madenden
ve yüreği buz kesilmiş demirden.
Buna karşın geceleyin
gizlemek istiyor sesini
bir zaman yumuşak ve kadınımsı.
 
Ve şimdi
ayaktayım
güçlü ve çökmüş, bir pencerede
ve eriyor çerçeveler kızgın sıcağıyla alnımın.
Bu aşk istediğim gibi olacak mı?
Olur mu
küçük ve yazıklı ya da kocaman bir dey gibi?
Bir büyük bir olur böyle bir bedenle, nerdeyse:
olur yalnız
biraz barışçıl aşk budalalıkları
ürken otomobil düdüklerinden
ama tutkun atlı tramvayların hafif zillerine.
 
Islak damlalar düşüyor başımın üstüne
dikince özlem dolu
gözlerimi yağmurun yüzüne, çiçek bozuğu.
Bekliyorum.
kentin sağırlatıcı suçlu gölleri taşınca.
 
Delicesine koştu bir bıçakla gece yarısı
yakalayıp
devirdi
kaçan günü.
Boğazı kesilen başı gibi kütüğün
düştü on ikinci savaş.
 
Bütün yağmur damlacıkları
ağladı hıçkırarak çerçevelerde
ve yüzünü buruşturdu kocaman
yüz buruşturmalar gibi bütün
Parisli Nötre Dame'a.
 
Cehennemin dibine o kadın!
Beklemedim mi yeterince?
Uluya uluya yırtılacak ağızlar, nerdeyse.
 
İşitiyorum:
yumuşak
yatağındaki civciv gibi
fırladı bir sinir.
 
İlkin
yürüdü yavaş yavaş
bir dönüşten bir dönüşe
sonra geçirdi onu 
görülmemiş
bir hıza
Uçup dönüyor şimdi başka bir sinirle
deli bir dansla.
 
Tozdan geçilmiyor alt katta.
 
Sinirler
küçük
büyük
tümü!
dans ediyor
bacaklar kırılıncaya kadar
deli bir dört nalla!
 
Ve gece altüst ediyor odayı yeniden
ve yıkanan sokağın çamuruyla doluyor göz.
 
Keskin bir inlemeyle açılıyor kapı
bütün otel sanki
gıcırdatıyormuş gibi dişlerini.
 
Sen içeri girdin
bir acı "şimdi bitti" gibi
çevirip kadifesini eldivenlerin
çıkardın ağzından baklayı.
"Biliyorsun-
başka biriyle evleneceğim!»
 
Sanki
bu çok önemli mi?
Kurtarırım ben kendimi.
Bağlı değilim hiç bir şeye!
Nabız gibi
ölü bedendeki.

Anımsıyor musun?
Demiştin:
"Aşk
para
tutku
Jack London"-
ve gördüğüm her şey:
bir Giaconda sen
çalınmak zorunda olan Louvre Müzesi’nden!
 
Ve onlar öyle yaptılar.
 
Yola düşeceğim aşk sarhoşluğundan sonra
ateşlerle aydınlanan kara kaşlarla.
Sonra!
Yanmış yıkılmış evlerde de
uyuyan yersiz yurtsuz serseriler var!
 
Benimle alay mı ediyorsun?
"Bir yoksul evde kopekten daha değerli
ozansı deliliğinin zümrütleri."
 
Anımsa!
Vesuvius'la alay edilince
yerle bir oldu Pompey’i
 
İşitin!
Sayın baylar!
Seven sizler
günahları
kıyımları
ve üçkağıtçılığı.

Bir gün olsın
bir şey gördünüz mü
yüzüm gibi korkunç
olduğu
zaman
devinimsiz tümden?
 
Ve tanıyorum-
"ben"
çok küçüğüm bana göre.
Bir şey var durmak istemeyen içimde.
 
Alo!
Kiminle konuşuyorum?
Ana?
Amma!
Oğlun çok mu çok hasta.
 
Ateşler içinde yüreği.
Bilmiyor nereye gideceğini buralardan
selam et benden kızkardeşi Yuda’ya, Olya’ya.
Her sözcük
şakalar, yalın konuşmalar bile
bağırıyor tutuşan dudaklarınca onun bu akşam
atıyor kendini çıplak orospular gibi
tutuşan genelevinin penceresinden.
 
Hava temizlenir
bir yanık kokusu şurda!
Koşarak geliyorlar şimdi
ışıyan başlıklarıyla!

Alo bütün yangın söndürücüler
titizlikle tırmanılır tutuşan bir yüreğe!
Fıçı üstüne fıçı
dolduruyorum gözyaşı mı.
Tırmanmak istiyorum belkemiği eklemlerini.
Şimdi atlıyorum! Atlıyorum! Atlıyorum!
Ama parçalanıyor eklemler
Atlanamaz üstünden bir yüreğin, tutuşan!
 
Yanan yüzün
çatlak dudaklarından :
dev bir öpücük olur kömürleşen.
 
Ana!
Duramıyorum şarkılara.
Korolar tutuşuyor yüreğimin kilisesinde!
 
Yanan, tutuşan yapılardan çocuk gibi kaçıyor
kömürleşen rakamlarla sözcükler kafatasından.
Böyle uzandı
uzanımın elleri göğe doğru
Lusitania limanından, tutuşan
Korkutulan insanlarında
dingin evlerin
bakar durur ateşlerin kızıl gözü gökten.
İşte buradayım ve gelecek yüzyıllara bağırıyorum:
Yanıyorum!


Mayakovski
Çeviri ve inceleme: Abdullah Rıza Ergüven