Çiçekten Adalar

Her sahile bir müjde götürmek emeliyle,
Yaptıkdı beyaz bir gemi ilhamın eliyle;
Hisler gibi açtıktı hayâl ufkuna yelken.
Her mevsimimiz başka bir iklimde geçerken,
Bir gün, gemimiz parçalanıp kaldı kenarda...
Mihmânız o günden beri zümrüt kayalarda.

Âlemle bütün bağlarımız böyle çözüldü;
Talih bize ancak bu kazadan beri güldü.
Gördük ki, saadet bize bizden de yakınmış;
Hissettiğimiz her sızı bir başkasınmmış!
Bir ben varım artık bu yeşil kıt'ada, bir sen;
Rüzgârla sudur başka bir ahenk işitirsen.
Âlemden uzak, hâdiselerden heyecansız,
Hayranız açan gülle uçan bülbüle yalnız.
Hergün dönerek bir yeni şarkiyle çimenden
Hergün duyarım bestelenen şarkımı senden.
Kim şi'rini duymuş ki bizim matemimizde,
Mısra dizelim başkasının derdine biz de?

Göçsün, ne çıkar, her gün uzaklarda bir âlem;
Bulmuş yeniden cenneti Havva ile Âdem.

Faruk Nafiz Çamlıbel

Han Duvarları

1942